خذوها عن خاتم النبیین (ص)" ای مردم این داستان را از حضرت خاتم النبیین (ص) بشنوید که فرموده است: "انه یموت من مات منا و لیس بمیت" اگر کسی از ما اهل بیت بمیرد واقعا نمرده است؛ برای این که علمش را به جا گذاشته و علمش باقی است.
در این که فرموده است "و لیس بمیت" دو احتمال است: یکی این که امام حیات و موتش یکی است، احتمال دیگر این است که بگوییم امام اظهر مصادیق عالم است و علما این چنین هستند که اگر از دنیا بروند چون علمشان باقی است آنها هم نمرده اند و باقی هستند. حال تحقیق در این که کدام یک از این دو احتمال در مورد پیغمبر(ص) و ائمه (ع) صحیح تر است در جای خودش، البته مرحوم خوئی شرح مفصلی را عنوان نموده که پیغمبر(ص) و امام (ع) حیات و مرگشان یکی است و زنده و مرده ندارند.منهاج البراعة، ج 6، ص 203 به بعد
"و یبلی من بلی منا و لیس ببال"، در این عبارت هم احتمالاتی داده شده است: یکی این که ممکن است بدن ظاهری بپوسد ولی بدن واقعی که همان بدن مثالی است نمی پوسد، و با مردن روح به بدن مثالی منتقل میشود؛ احتمال دیگر این که کلام حضرت رسول (ص) علی فرض است، یعنی چون مردم معتقد بوده اند که بدن میپوسد، حضرت هم مطابق فهم عرفی مردم سخن گفته اند، که این احتمال نسبت به بدن امام (ع) و پیغمبر(ص) صحیح تر به نظر میآید. به هرحال کلام حضرت این است: هر بدنی از ما که بپوسد یا گمان کنید پوسیده است، در واقع نپوسیده است.
"فلاتقولوا بما لاتعرفون"، حضرت به علمای آن روز و علمای امروز میگویند: پس چیزی را که نمی دانید نگویید؛ در مورد آنچه شناخت ندارید اظهارنظر نکنید. "فان اکثر الحق فیما تنکرون"، این "تنکرون" در مقابل "لاتعرفون" در جمله
.jpg)
