آیت‌الله منتظری

کند، خوب این یک چیز لازمی است، بعد تلاش می‎کند ماشین تهیه کند، بعد از آن تلاش می‎کند تلفن تهیه کند، دوباره تلاش می‎کند منزل را عوض کند، بعد از آن در فلان جا ویلا درست کند، بعد فلان جا باغ تهیه کند، بعد این ماشین را به ماشین خارجی تبدیل کند، بعد نوع بهتر آن را بخرد و... خلاصه همین طور در این افکار و عقاید به سر می‎برد، اینها را می‎گویند آرزوها و آمال بی مورد و همین است که حضرت فرموده: "ان الامل یسهی العقل" این آرزوها هستند که عقل انسان را غافل می‎کنند.

وقتی که هدف پیدا کردن این خواسته ها شد، دیگر فکر نمی کند که من باید این خواسته ها را از راه درست و شرعی به دست بیاورم یا از راه باطل و حرام، فکر نمی کند که باید در این راه دین و ایمانم را هم بدهم، باید تملق بگویم و چاپلوسی کنم، یک چنین کسی عقلش غافل و خودش گمراه است.

"و ینسی الذکر" آرزوی دراز یاد خدا را از انسان می‎برد؛ خدا را فراموش می‎کند، و طبیعی است که چنین فردی فقط برای رسیدن به آمال خود تلاش و کوشش می‎کند و در فکر حلال و حرام نیست.

"فاکذبوا الامل" پس حال که چنین است آرزوهای خود را تکذیب کنید و دنبال آن خواسته ها نروید "فانه غرور" برای این که آرزو فریب دهنده است، "و صاحبه مغرور" و صاحب آرزوی دراز مغرور و فریب خورده است.