آیت‌الله منتظری

عواقب معصیت خداوند، به عذاب شدن او در قیامت منجر می‎شود.

"و المغبون من غبن نفسه، و المغبوط من سلم له دینه"

(و فریب خورده کسی است که زیان را به خود وارد کند، و خرسند و خوشحال کسی است که دین او به سلامت باشد.)

"مغبون" اسم مفعول از "غبن" به معنای گول زدن و ضرر زدن است، "مغبون" یعنی فریب خورده. البته "غبن" به معنای نادان هم آمده است، منتها نادان را "غبین" و گول خورده را "مغبون" می‎گویند. پس اگر مقصود احمق باشد "غبین" است، ولی اگر گول خورده باشد "مغبون" است. "من غبن نفسه" کسی است که مسائل را برای خود توجیه می‎کند و خود را فریب می‎دهد، نفس انسان معمولا توجیه گر است و در راه حق به توجیه گری می‎پردازد و باطل را به صورت حق جلوه می‎دهد.

"و المغبوط من سلم له دینه"، "مغبوط" از ماده "غبطة" است و به آدمی گفته می‎شود که دارای کمالاتی باشد. آن کسی که دینش سالم است طبعا مورد غبطه دیگران است؛ یعنی همه حسرت او را می‎خورند و دوست دارند مانند او باشند.

"و السعید من وعظ بغیره، و الشقی من انخدع لهواه"

(و خوشبخت کسی است که از دیگران پند بگیرد، و بدبخت کسی است که فریب هوای خود را بخورد.)

"و السعید من وعظ بغیره"، "سعید" خوشبخت و سعادتمند است، خوشبخت آن کسی است که از مواعظ و خیرخواهی های دیگران پند می‎گیرد و به وسیله راهنمایی دیگران سعادتمند می‎شود. "و الشقی من انخدع لهواه" و بدبخت آن کسی است که فریب هواهای نفسانی خود را می‎خورد، به خواسته ها و تمایلات نفسانی خود توجه می‎کند و آخرت خود را بر باد فنا می‎دهد.