"فکأن قد علقتکم مخالب المنیة"، "علقت" از ماده "علوق" به معنای فرو بردن است، "مخالب" جمع "مخلب" به معنای چنگال است. "منیة" به معنای مرگ است. حضرت امیر(ع) در این جمله مرگ را به یک حیوان درنده تشبیه فرموده که پنجه های خود را در انسان فرو برده است. فرموده است: مثل این است که مرگ چنگالهای خود را در شما فرو برده باشد، کنایه از این است که شما گرفتار مرگ هستید.
"و انقطعت منکم علائق الامنیة" شما آرزوهای فراوانی دارید و به زر و زیور دنیا علاقه دارید، ولی مرگ همه این علاقه ها و آرزوهای شما را منقطع میکند.
"و دهمتکم مفظعات الامور"، "مفظعات" جمع "مفظعة" به معنای شداید و سختی هایی است که خیلی شنیع و زشت هستند. "مفظعات الامور" از باب اضافه صفت به موصوف است؛ یعنی اموری که خیلی سخت و زشت است. جمله بر "قد علقتکم" عطف شده و اصل آن به این صورت است: "فکأن قد دهمتکم مفظعات الامور" و مثل این که شداید و سختی های زشت شما را فرا گرفته است.
"و السیاقة الی الورد المورود"، "سیاقة" از ماده "سوق" به معنای راندن است، "ورد" به معنای جایگاه ورود است، "مورود" یعنی محل وارد شدن. جمله عطف است بر "مفظعات"، یعنی و مثل این که شما به طرف مرگ رانده شده اید.
"و کل نفس معها سائق و شهید؛ سائق یسوقها الی محشرها، و شاهد یشهد علیها بعملها"
(و با هر کسی یک راننده و یک گواهی دهنده است؛ راننده ای که او را به صف محشر سوق میدهد، و گواهی دهنده ای که به کردار او گواهی میدهد.)
جمله "و کل نفس معها سائق و شهید" اقتباس از آیه قرآن سوره ق، آیه 21 است. هر کسی دو
.jpg)
