(پس اوست خدایی که آثار و علائم وجود بر اقرار دل منکر او گواهی میدهند، خداوند بسیار برتر است از گفتار آنهایی که او را به خلق تشبیه میکنند، و کسانی که او را انکار میکنند.)
"اعلام" را گفتیم جمع "علم" به معنای علامتها و نشانه هاست، "جحود" به معنای انکار است؛ میفرماید: پس خداوند آن موجودی است که علامتها و نشانه های وجود بر وجود او شهادت میدهند، و این شهادت به گونه ای است که قلب منکر خدا را هم به اقرار و اعتراف میکشاند، گرچه به زبان او را انکار میکند، اما فطرتش شهادت به وجود یک هستی غیرمتناهی میدهد.
"تعالی الله عما یقول المشبهون به" کسانی که عقلشان ضعیف است برای شناخت خداوند او را تشبیه به اجسام میکنند، و همان طوری که خودشان جسم هستند خیال میکنند خدا هم جسم است، و بعضی دیگر او را به یک قطعه نور تشبیه کرده اند. حضرت میفرمایند: خداوند پاک و مبرا از این تشبیهاتی است که تشبیه کنندگان میکنند؛ مانند بعضی از اهل سنت که به ظاهر آیه شریفه (الرحمن علی العرش استوی)سوره طه، آیه 5 تمسک کرده و میگویند: خداوند روی تختش نشسته، و برای خدا دست و پا و چشم و گوش و سایر اعضاء و جوارح فرض کرده اند؛ حضرت میفرمایند: خداوند از این تشبیهات پاک است.
"و الجاحدون له علوا کبیرا" یعنی خداوند پاک و مبرا از گفته هایی است که انکار کنندگان در مورد خدا دارند.