صفحه ۳۷

(پس اوست خدایی که آثار و علائم وجود بر اقرار دل منکر او گواهی می‎دهند، خداوند بسیار برتر است از گفتار آنهایی که او را به خلق تشبیه می‎کنند، و کسانی که او را انکار می‎کنند.)

"اعلام" را گفتیم جمع "علم" به معنای علامتها و نشانه هاست، "جحود" به معنای انکار است؛ می‎فرماید: پس خداوند آن موجودی است که علامتها و نشانه های وجود بر وجود او شهادت می‎دهند، و این شهادت به گونه ای است که قلب منکر خدا را هم به اقرار و اعتراف می‎کشاند، گرچه به زبان او را انکار می‎کند، اما فطرتش شهادت به وجود یک هستی غیرمتناهی می‎دهد.

"تعالی الله عما یقول المشبهون به" کسانی که عقلشان ضعیف است برای شناخت خداوند او را تشبیه به اجسام می‎کنند، و همان طوری که خودشان جسم هستند خیال می‎کنند خدا هم جسم است، و بعضی دیگر او را به یک قطعه نور تشبیه کرده اند. حضرت می‎فرمایند: خداوند پاک و مبرا از این تشبیهاتی است که تشبیه کنندگان می‎کنند؛ مانند بعضی از اهل سنت که به ظاهر آیه شریفه (الرحمن علی العرش استوی)سوره طه، آیه 5 تمسک کرده و می‎گویند: خداوند روی تختش نشسته، و برای خدا دست و پا و چشم و گوش و سایر اعضاء و جوارح فرض کرده اند؛ حضرت می‎فرمایند: خداوند از این تشبیهات پاک است.

"و الجاحدون له علوا کبیرا" یعنی خداوند پاک و مبرا از گفته هایی است که انکار کنندگان در مورد خدا دارند.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

ناوبری کتاب