آیت‌الله منتظری

رساندیم و به آن روح دادیم و پس از چهار ماه که در او روح روان کردیم او را به صورت جنین در آوردیم. تاکنون جنین نبود، یک قطعه خون بسته، بعد هم یک قطعه گوشت کوبیده شده، و مرحله بعد به صورت استخوان، اینها هنوز به عالم تجرد نرسیده اند، یک مشت استخوان نرم است، مرحله بعد روی همین استخوان گوشت کشیده می‎شود و روی گوشتها پوست می‎روید. طی این مراحل چهار ماه می‎گذرد، آنگاه یک حالت تجرد هم پیدا می‎کند، روح پیدا می‎کند و از حس و حرکت برخوردار می‎شود. حضرت امیر(ع) ناگهان از علقه بودن به جنین شدن پرداخته و فرموده اند:

"و جنینا" و بعد از گذراندن مراحلی به صورت "جنین" انسانی پوشیده در رحم شده است. "جنین" طفلی است که روح در آن پیدا شده و دارای حس و حرکت است اما داخل رحم مادر است، و تا هنگامی که در رحم مادر است به اعتبار این که پوشیده و مخفی است به آن "جنین" گفته می‎شود. "و راضعا" پس از گذراندن مدت حمل به دنیا می‎آید و "رضیع" می‎شود، به این اعتبار که شیرخواره است.

"و ولیدا" و پس از آن ولید می‎شود. "ولید" از ماده "ولد" بر وزن فعیل و به معنای مولود یعنی زاییده شده است، عرب به کودکی که متولد شده تا هنوز به راه نیفتاده "ولید" می‎گوید، و پس از آن با اسمها و اصطلاحات دیگر است. پس یک مرحله دیگرش "ولیدا" است و مرحله دیگر آن "یافعا". "یافع" به معنای "مرتفع" است، چون این فرد قدش بلند می‎شود و جوان رشیدی می‎شود از آن تعبیر به "یافع" فرموده اند. البته اینجا یک نکته ادبی وجود دارد و آن این که: "یافع" بر وزن "فاعل" از ثلاثی مجرد است در صورتی که فعل آن از باب افعال "ایفع" می‎باشد و طبق قاعده اسم فاعل آن باید بر وزن فعل مضارع آن باشد که برخلاف قاعده بر وزن "فاعل" آمده و فعل ثلاثی مجرد هم از آن استعمال نشده است.