دارد؛ و در آیه دیگر فرموده: (ان فی خلق السماوات و الارض و اختلاف اللیل و النهار لایات لاولی الالباب)سوره آل عمران، آیه 190 همانا در خلقت آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز نشانه های خداشناسی است برای صاحبان عقل؛ و باز در آیه دیگر فرموده: (و فی الارض آیات للموقنین، و فی انفسکم افلا تبصرون)سوره ذاریات، آیات 20 و 21 در زمین نشانه هایی هست برای یقین کنندگان، و در خودتان هم آیات و نشانه های خداشناسی وجود دارد، چرا توجه نمی کنید؟
"و امتنع علی عین البصیر" و خدا بر چشم بینا امتناع دارد، یعنی در عین حال که چشمت کور نیست و همه اشیاء و موجودات جهان را میبینی اما خدا را نمی توانی ببینی، ولی همان کسی که با این چشم خدا را نمی بیند فطرتش میگوید خدا هست و خدا را از راه معلول میشناسد.
"فلا عین من لم یره تنکره، و لا قلب من أثبته یبصره، سبق فی العلو فلا شئ اعلی منه، و قرب فی الدنو فلاشئ اقرب منه"
(پس نه چشم کسی که او را ندیده انکار میکند، و نه دل کسی که هستی او را دانسته او را میبیند یا به کنه ذاتش پی میبرد، در بلندی برتری دارد و هیچ چیز از او بالاتر نیست، و در نزدیکی چنان نزدیک است که هیچ چیز از او نزدیک تر نیست.)
جمله "فلا عین من لم یره تنکره" در اصل به این شکل است: "فعین من لم یره لاتنکره" یعنی پس چشم کسی که خدا را نمی بیند او را انکار نمی کند؛ اگر چشم کسی او را نبیند فطرت او خدا را میبیند، وجود مساوی با جسمیت نیست؛ یعنی این طور نیست که هر چه هست جسم باشد، خیلی از هستی ها مجرد هستند و جسمیت ندارند؛ آن شخص گفته بود من زیر چاقوی تشریح بدن روح مجردی