و چیزی بر او پوشیده نیست.
"و دلت علیه اعلام الظهور" و دلالت دارد بر او علامتهای ظاهر. "اعلام" جمع "علم" به معنای علامت است، علامتهایی که در راهها برای هدایت رانندگان میگذارند به همین معناست، علامتهایی هم که انسان را به خداشناسی و خداپرستی هدایت میکند به همین معناست، و از جمله این علامتها انبیاء و اولیای خدا هستند که با معجزاتی که دارند انسانها را به خداشناسی میکشانند؛ در حقیقت تمام موجودات این نظام وجود علامت و نشانه ای برای شناخت خداوند متعال هستند، و از همه نزدیک تر همین بدن انسان است که از جهات مختلف قابل دقت و بررسی است.
این که حضرت فرموده: علمهای ظاهر دلالت بر وجود او دارد، مقصود موجودات عالم است؛ یعنی از راه معلول پی به علت میبریم، یک وقت انسان خدا را از راه توجه به حقیقت هستی میشناسد، این برهان صدیقین است، صدیقین میتوانند از این راه به وجود خدا پی ببرند؛ ولی یک وقت است که افراد از معلول پی به علت میبرند، یعنی از راه شناخت موجودات عالم پی به وجود خدا میبرند، مردم معمولا از این راه خدا را میشناسند، در این صورت باید به دقایق و ریزه کاریهای جهان خلقت توجه کرد و از این راه به خداشناسی رسید. توجه در نظام عالم، توجه در خلقت انسان، خلقت مورچگان، موریانه ها، توجه در روز و شب و خلاصه دقت در ریزه کاریهای جهان طبیعت، خدا را به انسان میشناساند. در قرآن شریف آمده است: (ان فی اختلاف اللیل و النهار و ما خلق الله فی السماوات و الارض لایات لقوم یتقون)سوره یونس، آیه 6 همانا در اختلاف شب و روز و آنچه خدا در آسمانها و زمین آفریده نشانه ها و علائم شناسایی خدا برای انسانهای متقی وجود