در موارد دیگرشرح خطبه 72 توضیح داده ایم که رسالت بعد از بندگی و عبودیت است و نیازی به توضیح و تکرار آن نیست. بعد میفرماید: "ارسله لانفاذ امره" پیغمبر(ص) را فرستاد تا دستوراتش را اجرا کند. "انفاذ و تنفیذ" همان قوه مجریه است.
"و انهاء عذره"، "انهاء" به معنای به نهایت و پایان رساندن است؛ یعنی خداوند برای این که عذر خود را بر بندگان تمام کند پیغمبر(ص) را برگزید. در قرآن شریف فرموده است: (و ما کنا معذبین حتی نبعث رسولا)سوره اسراء، آیه 15 تا قبل از آن که برای ارشاد و هدایت بندگان رسول بفرستیم آنان را عذاب نمی کنیم؛ فرستادن پیامبران برای اتمام حجت است؛ در این جمله حضرت هم آمده است که خدا پیغمبر را برای تمام کردن عذر فرستاده است، خواسته کاری کند که راه عذرتراشی برای بندگان بسته شود.
"و تقدیم نذره"، "تقدیم" به معنای پیش انداختن است، "نذر" ممکن است به معنای انذار باشد و ممکن است جمع "نذیر" به معنای ترساننده باشد، به پیغمبران "نذر" گفته میشود بدان علت است که پیغمبران مردم را از عذاب روز قیامت میترسانند. در شأن پیغمبراکرم (ص) در قرآن آمده است: (و ما ارسلناک الا کافة للناس بشیرا و نذیرا)سوره سباء، آیه 28 تو را برای همه مردم بشارت دهنده به نعمت های خدا و ترساننده از عذاب او فرستادیم. پس خلاصه این است که حضرت میفرماید: و شهادت میدهم که محمد(ص) بنده و رسول اوست، خدا او را برای اجرای اوامر، تمام کردن عذر، و پیش فرستادن ترساندن یا ترسانندگان خود فرستاده است.
.jpg)
