صفحه ۲۵۲

اول موجودات و ظاهر است. در "بادیا" دو احتمال است: یکی این که از "بدا یبدو" به معنای "ظهر" باشد، و دیگر این که از ماده "بدأ" و به معنای "ابتداء"؛ یعنی ایمان می‎آورم به او که اول است و ظاهر، یا اول است و ابتدا کننده موجودات.

"و استهدیه قریبا هادیا"، "استهدیه" طلب هدایت است؛ یعنی از خداوندی که هدایت کننده نزدیک است طلب هدایت می‎کنم. "و استعینه قادرا قاهرا"، "استعینه" از ماده "عون" به معنای طلب کمک و یاری است، "قاهر" به معنای دارنده تسلط است؛ یعنی از خدا کمک می‎گیرم در حالی که قدرتمند است و بر همه چیز تسلط دارد.

"و اتوکل علیه کافیا ناصرا" و توکل بر او می‎کنم و او را وکیل خود قرار می‎دهم. "کافیا" به معنای کفایت کننده است و در حقیقت صفتی است که بر موصوف خود (ناصرا) مقدم شده است. "ناصرا" حال است برای ضمیر "علیه" و به معنای کمک و یاور است؛ یعنی توکل بر خدا می‎کنم در حالی که او یاور باکفایتی است.

شهادت به رسالت پیامبر گرامی (ص)

"و اشهد ان محمدا(ص) عبده و رسوله، ارسله لا نفاذ امره، و انهاء عذره، و تقدیم نذره"

(و گواهی می‎دهم که محمد(ص) بنده و فرستاده اوست، او را برای انجام امر و فرمانش، و کامل نمودن عذر، و ترساندن از عذاب روز قیامت فرستاد.)

تا به اینجا حمد و ستایش خداوند بود، و در این عبارت شهادت به رسالت حضرت محمد(ص) و علت رسالت آن حضرت است. می‎فرمایند: "و اشهد ان محمدا(ص) عبده و رسوله" گواهی می‎دهم که حضرت محمد(ص) بنده او و رسول و فرستاده اوست.

ناوبری کتاب