اول موجودات و ظاهر است. در "بادیا" دو احتمال است: یکی این که از "بدا یبدو" به معنای "ظهر" باشد، و دیگر این که از ماده "بدأ" و به معنای "ابتداء"؛ یعنی ایمان میآورم به او که اول است و ظاهر، یا اول است و ابتدا کننده موجودات.
"و استهدیه قریبا هادیا"، "استهدیه" طلب هدایت است؛ یعنی از خداوندی که هدایت کننده نزدیک است طلب هدایت میکنم. "و استعینه قادرا قاهرا"، "استعینه" از ماده "عون" به معنای طلب کمک و یاری است، "قاهر" به معنای دارنده تسلط است؛ یعنی از خدا کمک میگیرم در حالی که قدرتمند است و بر همه چیز تسلط دارد.
"و اتوکل علیه کافیا ناصرا" و توکل بر او میکنم و او را وکیل خود قرار میدهم. "کافیا" به معنای کفایت کننده است و در حقیقت صفتی است که بر موصوف خود (ناصرا) مقدم شده است. "ناصرا" حال است برای ضمیر "علیه" و به معنای کمک و یاور است؛ یعنی توکل بر خدا میکنم در حالی که او یاور باکفایتی است.
شهادت به رسالت پیامبر گرامی (ص)
"و اشهد ان محمدا(ص) عبده و رسوله، ارسله لا نفاذ امره، و انهاء عذره، و تقدیم نذره"
(و گواهی میدهم که محمد(ص) بنده و فرستاده اوست، او را برای انجام امر و فرمانش، و کامل نمودن عذر، و ترساندن از عذاب روز قیامت فرستاد.)
تا به اینجا حمد و ستایش خداوند بود، و در این عبارت شهادت به رسالت حضرت محمد(ص) و علت رسالت آن حضرت است. میفرمایند: "و اشهد ان محمدا(ص) عبده و رسوله" گواهی میدهم که حضرت محمد(ص) بنده او و رسول و فرستاده اوست.