آیت‌الله منتظری

عبارت نهج البلاغه عبده "أ تزعم" است، ولی عبارت بعضی از نهج البلاغه های دیگر "أ تزعم" است؛ اگر به ضم بخوانیم به معنای گفتن است، و اگر به فتح عین باشد به معنای گمان است. "تهدی الی الساعة التی من سار فیها صرف عنه السوء" - آیا تو می‎گویی، یا آیا گمان می‎کنی - تو مردم را به ساعتی هدایت می‎کنی که اگر در آن ساعت حرکت کنند بدیها از آنان دور می‎شود؟ "و تخوف من الساعة التی من سار فیها حاق به الضر" و مردم را از ساعتی می‎ترسانی که اگر در آن مسافرت کنند ضررها به آنها احاطه می‎کند؟ آیا چنین خیال کرده ای و معتقدی که راه فراری نیست و غیر این که تو می‎گویی نیست ؟

"فمن صدق بهذا فقد کذب القرآن، و استغنی عن الاعانة بالله فی نیل المحبوب و دفع المکروه"

(کسی که این سخن تو را باور کند قرآن را تکذیب نموده، و برای به دست آوردن آنچه دوست دارد و دوری از آنچه ناپسند می‎داند از یاری خدا بی نیاز پنداشته است.)

"بهذا" متعلق به "صدق" است و مشارالیه آن عقیده منجم است؛ یعنی کسی که عقیده تو را تصدیق کند و معتقد شود آنچه تو می‎گویی راست است "فقد کذب القرآن" چنین کسی قرآن را تکذیب کرده و آن را دروغ پنداشته است. زیرا که قرآن فرموده است: (ان الله عنده علم الساعة و ینزل الغیث و یعلم ما فی الارحام و ما تدری نفس ماذا تکسب غدا و ما تدری نفس بای ارض تموت ان الله علیم خبیر)سوره لقمان، آیه 34 علم برپایی قیامت و این که در چه وقت باران می‎بارد، و جنین داخل رحم پسر است یا دختر، و این که هر کس فردا چه می‎کند، و در چه زمینی می‎میرد، نزد خداست و او دانای باخبر است.

خداوند در این آیه پنج علم را مخصوص به خود کرده و اگر بنا شد به گفته