آیت‌الله منتظری

منظورش از امیرالمؤمنین عثمان است، معلوم می‎شود فقط برای عثمان بیشتر فرستاده بوده. حضرت در جواب این منتی که سعید بن عاص گذاشته فرموده اند:

"ان بنی امیة لیفوقوننی تراث محمد(ص) تفویقا"

(به تحقیق که بنی امیه از میراث محمد(ص) اندکی به من می‎دهد، مانند آن شیر اندکی که به بچه شتر هنگام دوشیدن مادرش می‎دهند.)

"تفویق" از ماده "فواق" به معنای مک مک شیر دادن است در فاصله دوشیدنها. این جمله در این مورد یک مثل و یک تشبیه خیلی لطیفی است؛ وقتی شتر را می‎دوشیده اند چون شیر در پستان برای بچه خلق شده و شتر شیر را در پستان برای بچه خود نگه می‎دارد، صاحبان شتر بعد از هر مقدار که می‎دوشیده اند یک مک به بچه شتر می‎داده اند تا شتر شیر را رها کند، اصل شیر مال بچه شتر است ولی صاحبان شتر اصل را برای خود می‎دوشیدند و گاهی بین دوشیدنها یک مک به بچه شتر می‎دادند. در این جمله حضرت بیت المال را به شیر شتر، و خود را به بچه شتر تشبیه فرموده و می‎گوید: این بیت المال مسلمانان است که میراث پیامبر(ص) است و بعد از او به من می‎رسد و من صاحب آن هستم، بنی امیه خود را روی آن انداخته و گاهی یک مک به من می‎دهد، آن هم با آن منتی که بر من می‎گذارد.

جایگاه امویان در حکومت علوی

"والله لئن بقیت لهم لا نفضنهم نفض اللحام الوذام التربة"

(به خدا سوگند اگر بمانم و بر آنها مسلط شوم آنان را به دور می‎اندازم آن گونه که گوشت فروش روده یا شکنبه خاک آلود را دور می‎اندازد.)

"نفض" چند معنا دارد، در اینجا به معنای دور انداختن است. "اللحام" یعنی کسی که خیلی با گوشت سر و کار دارد، گوشت فروش و قصاب. "وذام" جمع "وذمة" به معنای آشغالهای گوشت، روده و شکنبه و... می‎باشد. "التربة" به معنای