آیت‌الله منتظری

در اکثر نسخه ها حتی مصادر نهج البلاغه را که من دیدم "لغدر بسبته" است - بدون تشدید - و این کلمه غلط است؛ برای این که "سبت" به معنای شنبه است، ولی با تشدید به معنای ماتحت است؛ یعنی اگر او با دست بیعت کند با ماتحت خود خیانت می‎کند.

در این که حضرت در این عبارت کلمه "سبته" را به کار برده اند دو وجه برای آن ذکر کرده اند: یکی این که چون ماتحت مخفی است، حضرت خواسته بفهماند اگر او با دست که ظاهر است بیعت کند ولی در خفا این بیعت را ترک نموده و کارشکنی می‎کند؛ وجه دوم که ابن ابی الحدید گفته این است که حضرت خواسته بگوید او حالا اینجا بیعت می‎کند ولی می‎رود و بعدا یک بادی در می‎کند و خلاف آن را عمل می‎کند، و این در عرب معمول بوده، وقتی ناچار می‎شدند قول می‎دادند بعدا بادی در می‎کردند و زیر قولشان می‎زدند.شرح ابن ابی الحدید، ج 6، ص 147

بعد از این حضرت اشاره به یک خبر غیبی نموده و می‎فرمایند:

پیش گویی امام (ع) درباره حکومت مروان و فرزندان او

"اما ان له امرة کلعقة الکلب انفه، و هو ابو الاکبش الاربعة ، و ستلقی الامة منه و من ولده یوما احمر!"

(آگاه باشید که مروان را امارت و حکومتی خواهد بود چون لیسیدن سگ بینی خود را، و او پدر چهار قوچ است، و زود باشد که مردم از مروان و فرزندان او روز سرخ را دریابند.)

"امرة" به معنای امارت و حکومت است. "لعقة" به معنای لیسیدن است. فرموده اند: آگاه باشید که برای مروان بعد از یزید بن معاویه امارت و حکومتی است که زمان آن بسیار کوتاه است. کوتاهی مدت حکومت مروان را حضرت امیر(ع)