این خوابی است که حضرت علی (ع) دیده در نیمه آن شبی که به وسیله ابن ملجم شمشیر خورد، و با وضعیتی که در بامداد آن شب برای حضرت پیش آمد و موقعیت منبر رفتن و سخنرانی کردن برای آن حضرت نبود، معلوم است که این خواب را در منزل برای فرزندان خود بیان فرموده اند.
"قال الشریف: یعنی بالاود الاعوجاج، و باللدد الخصام، و هذا من افصح الکلام"
(سید رضی فرمودند: منظور از لفظ "أود" کجی است، و منظور از لفظ "لدد" دشمنی است، و این سخن از فصیح ترین سخنان میباشد.)
خطبه 71
و من خطبة له (ع) فی ذم اهل العراق:
"اما بعد یا اهل العراق فانما انتم کالمراءة الحامل حملت، فلما اتمت املصت و مات قیمها، و طال تأیمها، و ورثها ابعدها، اما والله ما اتیتکم اختیارا، ولکن جئت الیکم سوقا، ولکنی و لقد بلغنی انکم تقولون: علی یکذب ! قاتلکم الله، فعلی من الکذب ؟ أ علی الله؟ فانا اول من آمن به، ام علی نبیه ؟ فانا اول من صدقه. کلا والله، ولکنها لهجة غبتم عنها، و لم تکونوا من اهلها، ویلمه، کیلا بغیر ثمن ! لو کان له وعاء (و لتعلمن نبأه بعد حین )"
موسمی بودن برخی نکوهش ها
"و من خطبة له (ع) فی ذم اهل العراق"
(از خطبه های حضرت است در مذمت اهل عراق.)
از جمله خطبه های حضرت خطبه هفتاد و یکم است که در مذمت اهل عراق
.jpg)
