خطبه 70
و قال (ع) فی سحرة الیوم الذی ضرب فیه:
"ملکتنی عینی و انا جالس، فسنح لی رسول الله(ص) فقلت: یا رسول الله، ماذا لقیت من امتک من الاود واللدد، فقال: "ادع علیهم" فقلت: ابدلنی الله بهم خیرا منهم، و ابدلهم بی شرا لهم منی"
قال الشریف: یعنی بالاود الاعوجاج، و باللدد الخصام، و هذا من افصح الکلام.
موضوع بحث درسهایی از نهج البلاغه، خطبه هفتادم از نهج البلاغه عبده و شصت و نهم از نهج البلاغه فیض الاسلام است. این قسمت در حقیقت خطبه نیست بلکه سخنی است که حضرت در سحر شبی که به وسیله ابن ملجم ضربت خوردند ایراد کرده اند.
"سحر" به آخرهای شب گفته میشود، ولی عرب به نزدیکی های اذان صبح "سحر" میگوید و به چند ساعت قبل از سحر "سحرة" میگویند. مقصود سید رضی از "سحرة" آخرهای شب و نزدیکی های سحر است. از متن کلام استفاده
.jpg)
