آیت‌الله منتظری

هیچ جای نگرانی نبود. در اینجا مثل این که کسی به حضرت بگوید شما در مقام انتقاد از محمدبن ابی بکر هستید؟ حضرت می‎فرمایند:

"بلا ذم لمحمدبن ابی بکر، فلقد کان الی حبیبا، و کان لی ربیبا"

(بدون این که محمدبن ابی بکر را مذمت کنم، زیرا او دوست من و پسر همسر من بود.)

مقصود حضرت از تمجید هاشم بن عتبه تعریض به محمدبن ابی بکر نبوده که بخواهد ضمن تمجید از هاشم بن عتبه، محمدبن ابی بکر را مذمت کرده باشند، لذا فرموده اند: "بلا ذم لمحمدبن ابی بکر" بدون این که بخواهیم از محمدبن ابی بکر مذمت کرده باشیم؛ و به دو خصلت از محمدبن ابی بکر اشاره می‎کنند که "فلقد کان الی حبیبا" او محبوب من بود؛ "حبیب" فعیل به معنای مفعول است؛ یعنی او محبوب من بود و او را دوست می‎داشتم. "و کان لی ربیبا" و او فرزند همسر من بود و در دامن من بزرگ شده بود.

خطبه 69

و من کلام له (ع):

"کم اداریکم کما تداری البکار العمدة ، و الثیاب المتداعیة ، کلما حیصت من جانب تهتکت من آخر؟ أ کلما اطل علیکم منسر من مناسر اهل الشام اغلق کل رجل منکم بابه، و انجحر انجحار الضبة فی جحرها، و الضبع فی وجارها؟! الذلیل والله من نصرتموه، و من رمی بکم فقد رمی بأفوق ناصل، و انکم والله لکثیر فی الباحات قلیل تحت الرایات، و انی لعالم بما یصلحکم و یقیم اودکم، و لکنی والله لااری اصلاحکم بافساد نفسی، اضرع الله خدودکم، و اتعس جدودکم، لاتعرفون الحق کمعرفتکم الباطل، و لاتبطلون الباطل کابطالکم الحق"