آیت‌الله منتظری

محدودیت شنوندگان غیر از خدا

"و کل سمیع غیره یصم عن لطیف الاصوات، و یصمه کبیرها، و یذهب عنه ما بعد منها"

(و هر شنونده ای غیر از خدا از درک صداهای آهسته کر است، و آوازهای خیلی بلند او را کر می‎کند، و صداهای دور را نمی فهمد.)

خدا سمیع است، انسانها و همه حیوانها هم سمیع هستند، ولی سمیع بودن خدا با سمیع بودن سایر موجودات فرق دارد؛ سمیع بودن ما یک شرایط و معداتی دارد، هرگاه یکی از شرایط و معدات مفقود شود، گوش کر می‎شود و نمی شنود.

صدایی که به ما می‎رسد بر اثر ارتعاشاتی است که در هوا ایجاد می‎شود و همان ارتعاشات عضلات گوش ما را به حرکت در می‎آورد تا در نتیجه آن ما صدا را می‎شنویم، همین ارتعاشات حد معینی دارد، اگر از آن حد کمتر باشد نمی شنویم و اگر زیادتر باشد پرده گوش را پاره می‎کند و گوش نمی شنود. اما سمیع بودن خداوند این طور نیست، سمیع بودن خداوند به این است که "یدرک المسموعات" همه شنیدنی ها را درک می‎کند.

حضرت امیر(ع) در اینجا فرموده اند: "و کل سمیع غیره یصم عن لطیف الاصوات" هر شنونده ای غیر از خدا صداهای لطیف را نمی شنود. صداهای لطیفی وجود دارد که برخی حیوانات درک می‎کنند ولی انسان درک نمی کند، و باز از همین صدا لطیف تر هم وجود دارد که فقط خداوند درک می‎کند. "و یصمه کبیرها" و هر شنونده غیر خدا را صداهای بلند کر می‎کند "و یذهب عنه ما بعد منها" و هر شنونده ای غیر از خدا صداهای راه دور را درک نمی کند و به او نمی رسد.

خلاصه هر شنونده ای غیر از خدا در قبال صداها سه حالت دارد: یکی آن که صداهای خیلی خفیف را نمی شنود، دوم این که صداهای خیلی قوی او را