"حرز" به معنای حفظ است، و "ماتحرزون به" یعنی چیزی که به وسیله آن حفظ میکنید خود را. معنای جمله چنین است: در همین دنیا از دنیا توشه بردارید؛ این اعمال صالحی که انجام میدهید، این خیرات و صدقاتی که میدهید، و این دستگیریهایی که از دیگران دارید، همه زاد و توشه ای است که از این دنیا برمی دارید. این دنیا وسیله جمع آوری زاد و توشه آخرت است، و در حدیث از حضرت آمده است: "ان الیوم عمل و لا حساب، و غدا حساب و لا عمل"نهج البلاغه عبده، خطبه 42 امروز عمل است نه حساب، و فردا حساب است نه عمل. مقصود این است که دنیا جای جمع آوری زاد و توشه آخرت است.
"ما تحرزون به انفسکم غدا" زاد و توشه ای را بردارید که فردای قیامت شما را از عذاب خدا مصون و محفوظ بدارد. طبیعی است اعمالی انسان را در قیامت نجات میدهد که مورد رضای خدا باشد. در آیه شریفه آمده است: (انما یتقبل الله من المتقین)سوره مائده، آیه 27 اعمال نیک از انسانهای متقی و خویشتن دار مورد قبول پروردگار است؛ زیارت مشهد وقتی مورد قبول درگاه خداوند است که نمازهای روزانه و اعمال واجب دیگر ترک نشود و...
"فاتقی عبد ربه، نصح نفسه، و قدم توبته، و غلب شهوته"
(باید از خدا بترسد، خیرخواه خود باشد، و توبه و بازگشت کند، و بر شهوتش مسلط شود.)
"اتقی" فعل ماضی و به معنای امر است، اخبار در مقام انشاء است؛ و همین طور جمله های دیگر همه معنای امری دارند.
باید گفت توبه "استغفر الله" گفتن تنها نیست، توبه واقعی آن است که جبران گذشته های خود را بکنیم، اگر در بین گناهان حق الناسی ضایع شده باید آن را
.jpg)
