مقصود از "غائبا" انسان است که از منزل حقیقی خود دور است. "یحدوه" از "حدی" به معنای بردن با سرعت است. "جدیدان" به شب و روز گفته میشود چون آنها مرتب تازه میشوند. و "اوبة" هم به معنای رجوع است. میفرماید: "و ان غائبا" و انسان غایب از وطنی که "یحدوه الجدیدان اللیل و النهار" شب و روز او را سوق میدهند "لحری بسرعة الاوبة" هرآینه سزاوار است که گویند خیلی زود رجوع میکند، یعنی به وطن خود برمی گردد.
"و ان قادما یقدم بالفوز و الشقوة لمستحق لا فضل العدة"
(و کسی که با سعادت و نیکبختی یا شقاوت و بدبختی وارد میشود، نیکوترین توشه را نیازمند است.)
"قادم" به معنای کسی است که شروع به آمدن کرده و در راه است. "فوز" رستگاری، و "شقوة" به معنای بدبختی و شقاوت است. بالاخره همه انسانها در حرکت به سوی مرگ هستند، و به آن سرایی هم که میرسند یا به رستگاری و خوشبختی میرسند و یا به بدبختی و شقاوت. حالا فرموده اند: همه اینهایی که میآیند "لمستحق لافضل العدة" نیازمند بهترین زاد و توشه هستند. "عدة" به معنای ابزاری است که مهیا میشود؛ قرآن مجید میفرماید: (و اعدوا لهم ما استطعتم من قوة)سوره انفال، آیه 60 و مهیا کنید در برابر دشمنان آنچه میتوانید از نیرو.
از دنیا بهره اخروی برگیرید
"فتزودوا فی الدنیا من الدنیا، ما تحرزون به انفسکم غدا"
(پس از همین دنیا توشه بردارید، چیزهایی را که فردا خود را به وسیله آن حفظ نمایید.)
"تزود" مصدر "تزودوا" به معنای جمع آوری توشه است. "تحرزون" از ماده