کلام حضرت بوده است. از جمله روایتی است که از مجمع البیان نقل میکند: "عن زاذان عن امیرالمؤمنین". زاذان که یکی از اصحاب امیرالمؤمنین و ایرانی هم بوده است از حضرت نقل میکند: "انه کان یمشی فی الاسواق وحده و هو دال یرشد الضال و یعین الضعیف و یمر بالبیاع و البقال فیفتح علیه القرآن و یقراء: (تلک الدار الاخرة نجعلها للذین لایریدون علوا فی الارض و لا فسادا) و یقول: نزلت هذه الایة فی اهل العدل و التواضع من الولاة و اهل القدرة من سائر الناس"مجمع البیان، ج 7 (المجلد الرابع)، ص 269، ذیل آیه 83 از سوره قصص؛ و منهاج البراعة، ج 3، ص 107 حضرت علی در بازارها به تنهایی و بدون اسکورت راه میرفت، و راه گم کرده را راهنمایی میکرد و راه را به او نشان میداد، و به ضعیف کمک میکرد، و بر فروشنده ها و بقالها گذر میکرد، قرآن را باز میکرد و این آیه را میخواند: (تلک الدار الاخرة نجعلها للذین لایریدون علوا فی الارض و لا فسادا)، بعد میفرمود: این آیه در مورد حاکمانی که اهل عدل و تواضع هستند و کسانی که نسبت به سایر مردم اهل قدرتند نازل شده است.
همچنین روایتی را از غایة المرام از زاذان نقل میکند: "قال: رأیت علیا(ع) یمسک الشسوع بیده ثم یمر فی الاسواق فیناول الرجل الشسع و یرشد الضال و یعین الحمال علی الحمولة و یقراء هذه الایة : (تلک الدار الاخرة ...) ثم یقول هذه الایة نزلت فی الولاة و ذوی القدرة من الناس"منهاج البراعة، ج 3، ص 107 زاذان گفت: علی را دیدم که بندهای کفش را به دست میگرفت و در بازار راه میافتاد و اگر کسی بند کفش او در رفته بود به او بند کفش میداد و اگر کسی راه را گم کرده بود او را راهنمایی میکرد و به حمالان در حمل بار کمک میکرد - اگر حمالی میخواست چیزی را بر پشت خود بگذارد به او کمک میکرد - و این آیه را میخواند: (تلک الدار الاخرة ...) و میفرمود: این آیه در مورد والیان و صاحبان قدرت از مردم نازل شده است.