خطبه 44
و من کلام له (ع) لما هرب مصقلة بن هبیرة الشیبانی الی معاویة، و کان قد ابتاع سبی بنی ناجیة من عامل امیرالمؤمنین (ع) واعتقه فلما طالبه بالمال خاس به و هرب الی الشام، فقال:
"قبح الله مصقلة ، فعل فعل السادات و فر فرار العبید، فما أنطق مادحه حتی اسکته، و لا صدق واصفه حتی بکته، و لو اقام لاخذنا میسوره، و انتظرنا بماله وفوره"
علت ایراد خطبه چهل و چهارم
این خطبه مربوط به داستان مصقلة بن هبیرة شیبانی است، مصقله عامل حضرت امیر بود در اردشیر خره که اطراف همین فیروزآباد شیراز بوده است. اصل جریان مصقله و فرار او و ملحق شدنش به اصحاب معاویه در شرح نامه چهل و سوم در قسمت نامه ها توضیح داده شده، آقایان به آن قسمت مراجعه کنند؛ آنچه برای استحضار خواننده لازم است این است که وقتی خریت بن راشد در جریان جنگ صفین از عقیده به حضرت امیر(ع) برگشت و جزو خوارج در آمد و با تعدادی از خوارج به حوالی فیروزآباد آمده و راهها را ناامن کرده بودند، حضرت امیر(ع) معقل بن قیس ریاحی را با سپاهی فرستاد و در اطراف خلیج فارس با آنها جنگیدند و عده زیادی از آنها را اسیر کردند و هنگام عبور اسرا به اردشیر خره برخورد کردند، این اسرا چون از خویشان مصقله بودند از وی درخواست کمک کردند، او با همتای خود معقل بن قیس ریاحی که از طرف حضرت امیر(ع)
.jpg)
