آیت‌الله منتظری

حاضر را هم تقطیع نموده و یک قسمت از آن را ذکر کرده، و به همین خاطر با جمله "ان الوفاء تواءم..." و بدون حمد و ثنای الهی شروع شده است.

مرحوم حاج میرزا حبیب الله خوئی به نقل از مرحوم مجلسی قسمتی را به عنوان صدر این خطبه ذکر نموده منهاج البراعة، ج 4، ص 188؛ و بحارالانوار، ج 74، ص 336 (چاپ بیروت)، حدیث 23 که برخی از آن جزئی از خطبه سی و پنجم و برخی از آن جزئی از خطبه سی و هشتم هستند، و آن قسمت این است: "الحمد لله و ان اتی الدهر بالخطب الفادح و الحدث الجلیل، فانه لاینجو من الموت من خافه، و لایعطی البقاء من احبه" قسمت اول در حال حاضر در صدر خطبه سی و پنجم است و قسمت دوم سطر آخر خطبه سی و هشتم است، و خطبه چهل و یکم که با "ان الوفاء" شروع شده متصل به آخر خطبه سی و هشتم بوده، پس با این بیان می‎فهمیم که دو خطبه سی و هشتم و چهل و یکم یک خطبه بوده؛ و از طرف دیگر چون خطبه سی و هشتم با جمله "انما سمیت..." و بدون حمد و ثنا شروع شده و به نقل مرحوم خوئی ابتدای آن خطبه سی و پنجم است، معلوم می‎شود این سه خطبه یک خطبه بوده که اول آن خطبه سی و پنجم و وسط آن خطبه سی و هشتم و آخر آن همین خطبه چهل و یکم است.

همراهی وفا و راستی

"ان الوفاء توأم الصدق، و لا اعلم جنة اوقی منه، و لایغدر من علم کیف المرجع"

(به درستی که وفا همراه و قرین راستی است، و من سپری حفظ کننده تر از آن سراغ ندارم، و کسی که بداند بازگشتن چگونه است مکر و حیله نمی کند.)

"تواءم" به معنای دو چیز همراه است، دو کودک دو قلو و هر دو چیز همراه را تواءم می‎گویند؛ اینجا هم فرموده: وفا با صدق تواءم است؛ یعنی وفا همراه صدق و راستی است، آن کسی که صادق و راستگو است وفای به عهد و پیمان هم می‎کند،