خطبه 37
و من کلام له (ع) یجری مجری الخطبة :
"فقمت بالا مر حین فشلوا، و تطلعت حین تقبعوا، و نطقت حین تمنعوا، و مضیت بنور الله حین وقفوا، و کنت اخفضهم صوتا، و اعلاهم فوتا، فطرت بعنانها، و استبددت برهانها، کالجبل لاتحرکه القواصف، و لاتزیله العواصف، لم یکن لاحد فی مهمز، و لا لقائل فی مغمز، الذلیل عندی عزیز حتی آخذ الحق له، و القوی عندی ضعیف حتی آخذ الحق منه، رضینا عن الله قضأه، و سلمنا لله أمره، أترانی أکذب علی رسول الله(ص)؟ والله لانا اول من صدقه فلااکون أول من کذب علیه، فنظرت فی امری، فاذا طاعتی قد سبقت بیعتی، و اذا المیثاق فی عنقی لغیری"
موضوع بحث درسهایی از نهج البلاغه بود، خطبه سی و هفتم از نهج البلاغه عبده است. مرحوم سید فرموده است: از جمله فرمایشات حضرت علی (ع) است که جاری مجرای خطبه است.
گفته اند خطبه وقتی است که گوینده یک جمعیت زیادی داشته باشد و برای
.jpg)
