آدمی که در آرزوهایش گرفتار شود و به فکر آخرت نباشد، مرگ که بیاید اول بدبختی و گرفتاری اوست.
"ألا فاعملوا فی الرغبة کما تعملون فی الرهبة"
(آگاه باشید، کار کنید برای آخرتتان در وقت خوشی همان گونه که در حال ترس و بدبختی کار میکنید.)
طبیعت انسان این گونه است که وقتی خوش است و در زندگی مشکلی ندارد به فکر مرگ و قیامت و خدا نیست، اما وقتی دچار مشکل و گرفتاری و بیماری و امثال آن میشود خالصانه خدا را میخواند و به فکر اعمال خیر میافتد. در اینجا حضرت میفرماید: در وقت خوشی همان گونه عمل کن که در وقت ترس و گرفتاری و بدبختی عمل میکنی؛ خداوند در قرآن میفرماید: (و اذا أنعمنا علی الانسان أعرض و نآ بجانبه و اذا مسه الشر فذو دعاء عریض)سوره فصلت، آیه 51 وقتی بر انسان انعام میکنیم اعراض میکند و پهلویش را دور میکند - به ما پشت میکند - و وقتی شری به او میرسد به طور مستمر بسیار دعا میکند.
مسلمان واقعی کسی است که در هیچ موقعیتی از یاد خدا و از یاد مرگ و قبر و قیامت غافل نشود، خواه در حالت خوشی و خواه در حالت سختی و فقر و بیماری.
چند هشدار و رهنمود
"ألا و انی لم أر کالجنة نام طالبها، و لا کالنار نام هاربها"
(آگاه باشید، من ندیدم مثل بهشت چیزی را که طالب آن خواب باشد، و نه چون آتش جهنم که ترسنده از آن خواب باشد.)
طبع بشر این گونه است که اگر در موردی احتمال خطر بدهد از آن دوری میکند، مثلا اگر بشنود در فلان راه دزد است، خطر است، از آن راه نمی رود،