آیت‌الله منتظری

پدرشان را بیامرزد که واجب کفایی را انجام می‎دهند و من مسئولیتی ندارم.

"ألا و انکم فی أیام أمل من ورائه أجل"

(آگاه باشید که شما در روزگاران آرزو هستید، آرزویی که به دنبال آن مرگ است.)

ما در دنیایی زندگی می‎کنیم که با این که می‎دانیم حداکثر صد سال عمر می‎کنیم اما به حدی از مال دنیا جمع می‎کنیم که برای هزار سال یک انسان کافی است و باز هم آرزوی بیشتر را می‎کنیم، انسان در دنیا گرفتار آرزوست، آرزوهای دور و دراز؛ هرچه از مال و مقام دنیا را پیدا کند آرزوی بیشتر از آن را می‎کند، اما این آرزوها به دنبالش مرگ است، باید به فکر بعد از مرگ بود.

"فمن عمل فی أیام أمله قبل حضور أجله نفعه عمله، و لم یضرره أجله"

(پس کسی که در ایام آرزویش پیش از این که اجلش برسد کار کند این کارش به نفع اوست، و اجل و مرگش به او ضرری نمی رساند.)

کسی که از مال خود در راه خدا مصرف کند، به مستمندان و امور عام المنفعة کمک کند، و آرزوهای دور و دراز را کنار گذارد، این کار به نفع اوست و برای او می‎ماند، بدین وسیله خانه آخرت را ساخته و اجل و مرگ به او ضرری نمی رساند.

البته باید مواظب باشد که اعمال خوب خود را به وسیله اعمال بد از بین نبرد. در حدیث دارد که پیغمبراکرم فرمود: هر کس یک "الله اکبر" بگوید در بهشت یک درخت برای او کاشته می‎شود، و همچنین یک "لا اله الا الله" و یک "الحمد لله" و یک "سبحان الله"، عرض کردند یا رسول الله: پس ما در بهشت خیلی باغ و درخت داریم، فرمود به شرط آن که آتشی نفرستید که آن را بسوزاند.بحارالانوار، ج 8، ص 186، حدیث 154

"و من قصر فی أیام أمله قبل حضور أجله فقد خسر عمله و ضره أجله"

(و کسی که کوتاهی کند در روزگاران آرزویش پیش از آن که مرگش برسد، عملش زیانکار است - عملش به ضرر اوست - و مرگش به او ضرر می‎رساند.)