واقع شده به پایین احاطه دارد، در حقیقت دنیا عالم پستی است و آخرت عالم بالایی، لذا حضرت نسبت به آخرت تعبیر به "أشرفت" کرده؛ یعنی عالم آخرت که از مرگ به بعد شروع میشود به شما احاطه و از حالات شما اطلاع دارد. این یک تشبیه است، میخواهد بگوید: شما از چشم عمال و جنود آخرت به دور نیستید، ملائکة الله و جنود الهی همه مشرف بر شما هستند و به شما احاطه دارند.
موقعیت دنیا و بایدها و نبایدها
"ألا و ان الیوم المضمار، و غدا السباق، و السبقة الجنة ، و الغایة النار"
(آگاه باشید که امروز - دنیا - میدان ریاضت است، و فردا - قیامت - میدان مسابقه، و پاداش مسابقه برای کسانی که به نقطه پایان برسند و برنده شوند بهشت است، و کسی که به نقطه پایان نرسد در آتش خواهد بود.)
"مضمار" زمان و مکان لاغر کردن را میگویند. "سبقة"، "سبقة" و "سبقة" هر سه به معنای نقطه پایان مسابقه است، و نیز جایزه ای که برای برنده قرار میدهند.
حضرت علی (ع) دنیا را به میدان تربیت اسب و آخرت را به میدان مسابقه تشبیه فرموده اند؛ اسب را قبل از بردن به میدان مسابقه تربیت میکنند برای این که در میدان مسابقه پیش قدم شود، راه تربیت اسب برای میدان مسابقه این است که چند روزی غذای مقوی و فراوان به اسب میدهند و حسابی چاق و چله اش میکنند، بعد هر روز مقداری از غذایش را کم میکنند و او را میتازانند و ریاضت میدهند تا لاغر شود و در میدان مسابقه برنده شود.
دنیا میدانی است که انسان باید در آن تربیت شود تا در روز مسابقه برنده شود؛ لذا برای انسان مشکلات پیش میآید، جنگ پیش میآید، حوادث پیش میآید؛ مقابل پیامبر ابوجهل آمد، مقابل موسی فرعون آمد؛ شیاطین انسی و جنی در کارند وسوسه میکنند؛ زینت دنیا، مال دنیا، ریاست دنیا، همه اینها برای این است که