اموال آنها، راجع به جهاد و تخطئه اصحابش که چرا در جایی که دفاع از وطن اسلامی لازم است شما سستی و کوتاهی میکنید انشاء فرمودند.
بهانه جویی اصحاب حضرت برای فرار از جنگ
به اینجا رسیدیم که حضرت فرمود:
"فاذا أمرتکم بالسیر الیهم فی أیام الحر قلتم: هذه حمارة القیظ أمهلنا یسبخ عنا الحر، و اذا أمرتکم بالسیر الیهم فی الشتاء قلتم: هذه صبارة القر أمهلنا ینسلخ عنا البرد، کل هذا فرارا من الحر و القر، فاذا کنتم من الحر و القر تفرون، فأنتم و الله من السیف أفر"
(پس وقتی در ایام تابستان به شما دستور میدهم به طرف دشمن سیر کنید میگویید: الان در شدت گرما و تابستان است، به ما مهلت بده تا گرمی هوا بشکند و ساکن شود؛ و وقتی در زمستان به شما امر میکنم به طرف دشمن بروید میگویید: زمستان هوا سرد است، به ما مهلت بده تا سرمای زمستان تمام شود؛ همه اینها برای فرار از گرما و سرماست، پس به خدا قسم شما که از گرما و سرما فرار میکنید از شمشیر بیشتر فرار خواهید کرد.)
"حمارة" در مورد شدت گرما، و "صبارة" در مورد شدت سرما استعمال میشود. "قیظ" به معنای تابستان، و "قر" به معنای سرما میباشد. "یسبخ عنا الحر" یعنی "یسکن عنا الحر" سکون پیدا کند از ما گرما.
کسی که مردانگی و شجاعت و غیرت و حمیت دارد وقتی ببیند دشمنان به کشور اسلامی یورش برده اند و به زنهای مسلمان بی احترامی کرده اند و اموال مسلمین را غارت کرده اند، در مقابل دشمن ایستادگی میکند و دیگر سرما و گرما برای او مطرح نیست، کسی که مرد جنگ باشد و در مقابل تیر و سرنیزه و شمشیر دشمن ایستادگی کند، از توپ و تانک و خمپاره باکی نداشته باشد، تحمل سرما و گرما برای او آسانتر است، اما مردی که غیرت و شجاعت نداشته باشد، از مردانگی فقط صورت مردانه دارد، لذا حضرت خطاب به مردم کوفه میفرماید:
.jpg)
