آیت‌الله منتظری

خطبه 3 (درس 42)

"فصاحبها کراکب الصعبة ، ان أشنق لها خرم، و ان أسلس لها تقحم، فمنی الناس لعمر الله بخبط و شماس، و تلون و اعتراض؛ فصبرت علی طول المدة ، و شدة المحنة ؛ حتی اذا مضی لسبیله، جعلها فی جماعة زعم أنی أحدهم، فیالله و للشوری، متی اعترض الریب فی مع الاول منهم، حتی صرت أقرن الی هذه النظائر! لکنی أسففت اذ أسفوا، و طرت اذ طاروا؛ فصغا رجل منهم لضغنه، و مال الاخر لصهره، مع هن و هن. الی أن قام ثالث القوم نافجا حضنیه، بین نثیله و معتلفه، و قام معه بنوا أبیه یخضمون مال الله خضمة الابل نبتة الربیع، الی أن انتکث فتله، و اجهز علیه عمله، و کبت به بطنته !

فما راعنی الا و الناس کعرف الضبع الی ینثالون علی من کل جانب، حتی لقد وطئ الحسنان، و شق عطفای، مجتمعین حولی کربیضة الغنم"

بحث در خطبه سوم نهج البلاغه بود، علی (ع) در این خطبه نسبت به خلفا افشاگری می‎کند. در درس قبل به اینجا رسیدیم که حضرت راجع به خلیفه دوم فرمود: "فصیرها فی حوزة خشناء، یغلظ کلمها، و یخشن مسها، و یکثر العثار فیها، و الاعتذار منها" ابوبکر خلافت را گرداند در یک طبیعتی که ذاتا خشن بود - عمر به غلظت و خشونت معروف بود - و جراحتش غلیظ و سخت بود، و تماس با او