آیت‌الله منتظری

پیامبراکرم (ص) هم "بشیر" بوده و هم "نذیر" هم مردم را به بهشت بشارت می‎داده و هم از غضب خدا می‎ترسانده است، اما چون حضرت در مقام توبیخ کسانی است که با آن حضرت و اهل بیت پیغمبر بد رفتاری می‎کردند فقط نذیر بودن آن حضرت را ذکر می‎کند تا آنها را از عاقبت کار بدشان بترساند.

"و أمینا علی التنزیل"

(و پیغمبر را برانگیخت امین بر قرآنی که نازل شده از طرف خداست.)

"تنزیل" مصدر است اما به معنی اسم مفعول، یعنی نازل شده. "امین" کسی است که امانت را حفظ کند. پیغمبر قرآن را به همان صورتی که بر او نازل شده بود به مردم تحویل داد بدون این که در آن تصرف کند.

وضعیت اعراب در عصر بعثت

"و انتم معشر العرب علی شر دین، و فی شر دار"

(در حالی پیغمبر مبعوث شد که شما ای جمعیت عرب بدترین دین و بدترین سرای را داشتید.)

بدترین دین را داشتید، مردم حجاز بت پرست بودند، سیصد و شصت بت در خانه کعبه بود و بزرگشان هبل نام داشت، به دست خود می‎تراشیدند و پرستش می‎کردند. نقل کرده اند عربی بتی را که به دست خود تراشیده بود و عبادت می‎کرد موقعی دید دو روباه به صورت آن بول کردند، عصبانی شد و بت را به دور انداخت و گفت: "ارب یبول الثعلبان بوجهه ؟!" این هم خدا شد که دو روباه به روی آن بول کنند؟! بله بدترین دین را داشتند که دست ساز خودشان را که یک قطعه چوب و یا سنگ بود می‎پرستیدند.

در بدترین خانه زندگی می‎کردند، یعنی منطقه زندگی آنها بد بود، نه آب داشت نه آبادانی، همه اش سنگلاخ بود، اینها نوعا بیابان گرد بودند و در بیابانها و