بنی فراس طایفه ای بودند به شجاعت معروف و نسبت به رییسشان مطیع، لذا حضرت میفرماید: دوست دارم همه این ارتش کوفه و مردمش از من گرفته شود و هزار نفر از بنی فراس بن غنم به من داده شود. آنگاه حضرت شعر شاعری را میخواند:
(اگر چنانچه هزار نفر از چنین سوارانی باشد به محض آن که آنها را بخوانی به سوی تو میآیند شتابان چون ابرهای تابستانی.)
"ثم نزل (ع) من المنبر"
(سپس حضرت از منبر پایین آمدند.)
بعد سید رضی میفرماید:
"قال الشریف: أقول: الارمیة جمع رمی و هو السحاب، و الحمیم هاهنا وقت الصیف و انما خص الشاعر سحاب الصیف، بالذکر لانه اشد جفولا و اسرع خفوفا لانه لا ماء فیه، و انما یکون السحاب ثقیل السیر لامتلائه بالماء، و ذلک لایکون فی الاکثر الازمان الشتاء، و انما أراد الشاعر وصفهم بالسرعة اذا دعوا، و الاغاثة اذا استغیثوا، و الدلیل علی ذلک قوله هنالک لو دعوت أتاک منهم"
(می گویم: "ارمیة" جمع "رمی" و معنای آن ابر است، "حمیم" در اینجا به معنای تابستان است، و شاعر ابر تابستانی را ذکر کرده، چون سبک تر است و سریع تر حرکت میکند، زیرا باران ندارد. و ابر وقتی آهسته حرکت میکند که پر باران باشد و آن ابر در زمستان است. و شاعر میخواسته بگوید: اینها آدمهایی هستند که به سرعت میآیند اگر خوانده شدند و به داد انسان میرسند.)
"جفول" و "خفوف" هر دو به معنای حرکت سریع است.