آیت‌الله منتظری

ثم قال (ع):

"أنبئت بسرا قد اطلع الیمن و انی و الله لاظن أن هؤلاء القوم سیدالون منکم: باجتماعهم علی باطلهم، و تفرقکم عن حقکم و بمعصیتکم امامکم فی الحق، و طاعتهم امامهم فی الباطل، و بأدائهم الامانة الی صاحبهم و خیانتکم، و بصلاحهم فی بلادهم و فسادکم. فلو ائتمنت احدکم علی قعب لخشیت ان یذهب بعلاقته، اللهم انی قد مللتهم و ملونی، و سئمتهم و سئمونی، فأبدلنی بهم خیرا منهم و ابدلهم بی شرا منی، اللهم مث قلوبهم کما یماث الملح فی الماء. أما و الله لوددت ان لی بکم ألف فارس من بنی فراس بن غنم

ثم نزل (ع) من المنبر.

قال الشریف: أقول: الارمیة جمع رمی و هو السحاب، و الحمیم هاهنا وقت الصیف، و انما خص الشاعر سحاب الصیف بالذکر لانه اشد جفولا و اسرع خفوفا لانه لا ماء فیه، و انما یکون السحاب ثقیل السیر لامتلائه بالماء، و ذلک لایکون فی الاکثر الازمان الشتاء، و انما أراد الشاعر وصفهم بالسرعة اذا دعوا، و الاغاثة اذا استغیثوا، و الدلیل علی ذلک قوله: هنالک لو دعوت أتاک منهم.

"و من خطبة له (ع)"

از جمله فرمایشات حضرت علی (ع) خطبه بیست و پنجم است، این خطبه مربوط است به داستانی که برای عبیدالله بن عباس و سعید بن نمران اتفاق افتاد؛ عبیدالله برادر عبدالله بن عباس و پسر عموی حضرت علی بود که از طرف آن حضرت حاکم صنعا در یمن بود، و از کسانی است که بالاخره به اصحاب معاویه پیوست؛ سعید بن نمران هم حاکم جند - که منطقه ای نزدیک صنعا و جزو یمن