آیت‌الله منتظری

بر نیاز خودت است انفاق کن. بعد سید رضی (ع) می‎فرماید:

"و ما أحسن المعنی الذی أراده (ع) بقوله: "و من یقبض یده عن عشیرته" الی تمام الکلام. فان الممسک خیره عن عشیرته انما یمسک نفع ید واحدة، فاذا احتاج الی نصرتهم، و اضطر الی مرافدتهم، قعدوا عن نصره، و تثاقلوا عن صوته، فمنع ترافد الایدی الکثیرة، و تناهض الاقدام الجمة"

(چقدر نیکوست معنایی را که حضرت علی (ع) اراده کرد به کلامش که فرمود: "و من یقبض یده عن عشیرته" تا پایان سخن، پس کسی که دریغ دارد خوبی خودش را از خویشانش، نفع یک دست را دریغ داشته است، و زمانی که محتاج شود به کمک خویشانش و مضطر شود به مرافدت و معاونت آنها، می‎نشینند از کمک به او - یعنی به او کمک نمی کنند - و سنگین می‎مانند از صدای او - هرچه آنها را صدا بزند سنگین اند و از جا تکان نمی خورند - پس محروم می‎شود از کمک دستهای زیادی و از این که قدمهای زیادی برای یاری او قیام کنند.)

چند روایت در مورد صله رحم

روایت اول: مرحوم کلینی در کافی از اسحاق بن عمار روایت می‎کند که گفت: "بلغنی عن أبی عبدالله(ع) أن رجلا أتی النبی (ص) فقال: یا رسول الله أهل بیتی أبوا الا توثبا علی و قطیعة لی و شتیمة فارفضهم ؟ قال (ص): اذن یرفضکم الله جمیعا، قال: فکیف أصنع قال: تصل من قطعک، و تعطی من حرمک، و تعفو عمن ظلمک، فانک اذا فعلت ذلک کان لک من الله علیهم ظهیر"کافی، ج 2، ص 150، باب صلة الرحم، حدیث 2

اسحاق بن عمار می‎گوید: به من خبر رسید که امام صادق (ع) فرمود: مردی پیش پیغمبراکرم (ص) آمد و گفت: یا رسول الله اهل بیت من به من حمله می‎کنند و قطع رحم می‎کنند و دشنامم می‎دهند، آیا من هم آنها را ترک کنم ؟ حضرت فرمود: اگر چنین کنی خدا همه شما را ترک می‎کند. آن مرد به رسول اکرم (ص) عرض