صفحه ۳۹۲

مال پیدا کردی و خدا به تو تمکن داده است، به شکرانه این تمکن از آن کسانی که وضعشان بد است دستگیری کن، فقط به فکر خودت نباش.

"و لسان الصدق یجعله الله للمرء فی الناس خیر له من المال یورثه غیره"

(و زبان راست (نام نیک) در مردم که خدا قرار دهد، برای انسان بهتر است از مالی که برای دیگران به ارث بگذارد.)

کسی که مالش را در راه خیر و کمک به بستگانش، فقرا و ضعیفان به کار گیرد، بعد از مرگش آنچه برای او می‎ماند زبان راست در بین مردم است، از او به نیکی یاد می‎کنند، می‎گویند خدا رحمتش کند چه مرد خوبی بود، بیمارستان ساخت، مدرسه ساخت، دخترهای بی سرپرست را شوهر داد، پسرهای بیچاره را زن داد؛ و این زبان راست بهتر است برای انسان از این که مال و ثروت را باقی گذارد و ارث به دیگران برسد و آنها هم قدر مال را ندانند و چه بسا در راه فحشا و خلافکاری مصرف کنند، در قیامت هم باید جوابش را بدهد که چرا سفره ای را که خدا برای تو گسترده بود و می‎توانستی خویشان، همسایگان، فقرا و ضعفا را سر این سفره سیر کنی، نکردی ؟ و گذاشتی که بعد از تو دیگران این مال را آتش بزنند.

انسان اگر تمام ثروت دنیا را هم داشته باشد، همه قدرت دنیا را هم داشته باشد، رییس جمهور آمریکا هم باشد، باید همه را بگذارد و برود، اگر برای انسان زبان خوش یادگار بماند و مردم از او به نیکی یاد کنند بهتر از آن است که ثروتی از او باقی بماند.

"و منها: ألا لایعدلن أحدکم عن القرابة یری بها الخصاصة أن یسدها بالذی لایزیده ان أمسکه و لاینقصه ان أهلکه"

(و قسمتی از این خطبه است که فرمود: آگاه باشید عدول نکند کسی از شما از خویشانش، که به آنها فقر و بدبختی را می‎بیند، از این که فقر آنان را برطرف نماید به مالی که اگر آن را نگهداری کند زیاد نمی شود و اگر آن را خرج کند کم نمی شود.)

ناوبری کتاب