"شهداء" ممکن است جمع "شهید" باشد، و ممکن هم هست جمع "شاهد" باشد. منزلهای شهدا منازلی است که در قیامت دیگران غبطه اش را میخورند؛ لذا از خداوند میخواهیم و تقاضا میکنیم منازلی را که شهدا دارند به ما بدهد، یعنی از خدا میخواهیم که به ما توفیق شهادت بدهد، یا این که توفیق بدهد هدف شهدا را تعقیب کنیم، و راهی را که آنها رفتند برویم و اگر شهید نشدیم امید هست که خدا مزدش را به ما بدهد، برای این که حاضر به شهادت بوده ایم و همچون شهید از خودگذشتگی کرده ایم اما شهادت نصیب ما نشده است.
منازل شهدا جایگاه بس بلندی است، خداوند میفرماید: (و لاتقولوا لمن یقتل فی سبیل الله أموات بل أحیاء ولکن لاتشعرون)سوره بقره، آیه 154 به کسانی که در راه خدا کشته میشوند نگویید مرده اند بلکه زنده اند ولکن شما نمی فهمید؛ و در آیه دیگر میفرماید: (و لاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله أمواتا بل أحیاء عند ربهم یرزقون)سوره آل عمران، آیه 169 گمان نکنید که شهیدان راه خدا مرده اند بلکه زنده اند و پیش خدا روزی داده میشوند.
ما نباید برای شهدا گریه کنیم، آنها راه رفتنی را از نزدیک ترین راه طی کردند و به هدف رسیدند، بلکه ما باید برای خودمان گریه کنیم که این سعادت را نداشته ایم.