آیت‌الله منتظری

در دنیا و هم در آخرت.

به هرحال مسلمانی که روی خط حق و حقیقت است و سراغ پستی و زشتی نمی رود که این زشتی و پستی او الگو بشود برای دیگران - چه فقیر باشد چه ثروتمند - این انسان منتظر مزد خیلی خوب از خداست، همچون قماربازی که به فوت و فن قماربازی کاملا وارد است و منتظر است پولی به جیب بزند.

"و کذلک المرء المسلم البرئ من الخیانة ینتظر من الله احدی الحسنیین"

(همین طور مرد مسلمانی که از خیانت دور باشد از خدا انتظار یکی از دو خوبی را دارد.)

یعنی اگر غنی است از مال مردم و از بیت المال دزدی نکرده بلکه از راه حلال به دست آورده، اگر فقیر است دینش را به مردم نفروخته است، قساوت ندارد و مردم را اذیت نکرده است.

"اما داعی الله فما عندالله خیر له"

(یا منتظر داعی خداوند و مرگ و شهادت است، پس آن چیزی که نزد خداست برایش خوب است.)

منتظر داعی خداوند است یعنی این که مثلا در راه خدا شهید شود و سعادت آخرت پیدا کند و یا اجلش برسد و در پیش خدا و عالم دیگر سعادتمند شود.

"و اما رزق الله فاذا هو ذو أهل و مال، و معه دینه و حسبه"

(یا منتظر رزق خداست و در این صورت هم صاحب اهل و اولاد است و هم صاحب مال، و با اوست دین و حسبش.)

آدمی که منتظر روزی خدا در دنیاست و می‎خواهد که خدا به او روزی بدهد، هم صاحب اهل و اولاد است و هم صاحب مال، و دینش هم با اوست، حسب او هم با اوست، یعنی شخصیت انسانی او هم با اوست، دنائت و پستی را مرتکب نشده است تا سبب بی شخصیتی شود.