صفحه ۳۶۴

کشورهای مختلف می‎رفتند، به ایران، هندوستان، مالزی، سنگاپور و کشورهای آفریقایی، و هر کجا منبع درآمدی می‎دیدند به یغما می‎بردند، ذخائر و معادنی که خداوند برای نفع بشر خلق کرده و باید زیر نظر یک حکومت حق به مصرف مصالح عمومی برسد، به خود اختصاص می‎دادند. به هرحال یک مدتی پرتقالی ها استعمارگر بودند، مدتی اسپانیایی ها، مدتی انگلیسی ها، و زمانی فرانسوی ها، و الان آمریکا میراث خوار استعمار در دنیا شده، و از ابهت انگلیس کاسته شده است؛ امروز آمریکا در هر کشوری که ذخائر و معادن دارد پایگاه نظامی دارد، پول نفت کشورهای خاورمیانه در بانکهای آمریکاست، آمریکا هر تصمیمی بخواهد نسبت به این کشورها می‎گیرد.

زمانی سی و پنج نفر سرمایه دار آمریکایی به دعوت محمدرضا شاه به ایران آمده بودند برای سرمایه گذاری - خدا رحمت کند مرحوم حجة الاسلام سعیدی را که در همین رابطه به شهادت رسیدند - آن وقت (سال 1349 ش) در روزنامه نوشته بود یکی از این سی و پنج نفر "راکفلر" است که در هر دقیقه ای ده هزار دلار به ثروتش افزوده می‎شود. در نظام سرمایه داری این چنین افرادی آزاد هستند به هر نحوی که می‎توانند ثروت بیندوزند و به هر گونه که می‎خواهند ثروت خود را مصرف کنند، در راه عیش و نوش و مصرف مشروبات رنگارنگ و فحشا و منکرات و یا حمایت از ظالمین تا این که سرمایه هایشان را به صورت بمب خوشه ای درآورند و بر سر ملت مسلمان بریزند.

این یک روش در اقتصاد جهان است که هم در تحصیل ثروت آزادند و هم در مصرف آن.

روش دیگر اقتصاد سوسیالیزم است، که به قول آنها مرحله کاملش می‎شود کمونیزم، در این روش همه کاره دولت است، می‎گویند: جامعه متبلور می‎شود در دولت، و چون جامعه متبلور در دولت است پس تولید مال دولت است

ناوبری کتاب