"و یحیون بدعة قد أمیتت"
(و میخواهند بدعتی را زنده کنند که از بین برده شده و مرده است.)
ظاهرا مراد، بدعت در تقسیم بیت المال بوده؛ که عده ای آنقدر ثروتمند شوند که ندانند چه کنند یک عده هم با شکم گرسنه بخوابند، البته بدعت های دیگری هم بوده. اینها میخواهند آن بدعت ها را زنده کنند اما حضرت میفرماید: آن دوران گذشت.
"یا خیبة الداعی ! من دعا؟ و الام أجیب ؟"
(ای نا امیدی و شکست دعوت کننده ! کی دعوت کرد؟ و به چه کاری اجابت شد؟)
"الام" در اصل "الی ما" بوده است، "الی" حرف جر است بر "ما" داخل شده، "الف" آن افتاده. "یا خیبة الداعی" مثل (یا حسرة علی العباد)سوره یس، آیه 30 است، گویا انسان حسرت را خطاب قرار میدهد و او را میخواند. حضرت علی (ع) این جملات را برای تحقیر برپاکنندگان جنگ جمل و دعوت آنها و کار آنها بیان میکند. اینها خود، مردم را به قتل عثمان تحریک میکردند، و امروز با سوار کردن عایشه بر شتر، مردم بصره را به بهانه خونخواهی عثمان دعوت میکنند، مردم هم اطراف شتر جمع شدند و تا آنجا پیش رفتند که هفتاد نفر محافظ شتر عایشه بودند که همگی در جنگ جمل کشته شدند.به شرح خطبه 8 رجوع شود. و آیا این بدبختی نیست که برای خونخواهی عثمان خود را فدای شتر عایشه کنند! طلحه عثمان را کشت حالا شما چه میگویید؟ و به من چه ؟ که شما به دعوت آنها به جنگ من آمده اید.
"و انی لراض بحجة الله علیهم، و علمه فیهم"
(به درستی که من راضی هستم به این که خدا حجتش را بر اینها تمام کرده، و راضی هستم به علم خدا در مورد آنها.)