صفحه ۲۹۰

سنت هم فقهی دارند، نه آنها به فقه ما عمل می‎کنند و نه ما به فقه آنان؛ مسائل علمی و اعتقادی باید مطرح شود، در علم هیچ وقت سانسور نیست.

این که ما می‎گوییم وحدت، معنای آن این نیست که ما شیعیان فقه خود را که از اهل بیت پیغمبر و عترت طاهرین او(ع) اخذ شده کنار بگذاریم، بلکه معنای آن این است که ما مسلمانیم و قرآن و پیغمبر را قبول داریم، اهل سنت هم مسلمان هستند و قرآن و پیغمبر را قبول دارند، در مقابل اسرائیل و ابرقدرتها نباید با هم جنگ داشته باشیم، و یا این که با آنها سازش کنیم، بلکه بایستی چهار مذهب اهل سنت و مذهب شیعه با هم یک مشت شوند و بر دهان دشمنان اسلام بزنند، این معنای وحدت کلمه است.

مسائل علمی باید مطرح شود، اگر تعصب در کار نباشد ما موظفیم که فقه اهل سنت را ببینیم، چنانچه می‎بینیم، و الان در حوزه های علمی ما فقه اهل سنت مراجعه و مطالعه می‎شود. ما در درسمان فتاوای علمای آنها را مطرح می‎کنیم. قاعده اش هست که اهل سنت هم فقه شیعه را مطرح کنند، بسا در اثر مطرح کردن دو فقه بسیاری از اختلافات علمی هم حل شود. به هرحال مطرح کردن این مسائل از نظر علمی است نه این که بخواهیم نزاعی و جدالی باشد. خداوند وقتی می‎خواهد ما را از اختلاف نهی کند با بهترین تعبیر در قرآن می‎فرماید: (و لاتنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم)سوره انفال، آیه 46؛ "تنازعوا" باب تفاعل است از ماده "نزع" به معنای کشیدن. خدا نمی فرماید اختلاف نظر نداشته باشید - مغز است و فکر می‎کند و هر کسی فکری دارد، باید افکار روی هم ریخته شود تا مطالب پخته شود - بلکه می‎فرماید: (لا تنازعوا) بکش بکش علیه یکدیگر نداشته باشید، اگر این گونه باشد (فتفشلوا) پس ضعیف می‎شوید (و تذهب ریحکم) و بادتان (کنایه از شوکتتان) می‎رود، دیگر باد به پرچمتان نمی خورد؛ در آن موقع باد به پرچم اسرائیل

ناوبری کتاب