آیت‌الله منتظری

خطبه 17 (درس 60)

"لایحسب العلم فی شئ مما أنکره، و لایری أن من وراء ما بلغ مذهبا لغیره، و ان أظلم أمر اکتتم به، لما یعلم من جهل نفسه، تصرخ من جور قضائه الدماء، و تعج منه المواریث، الی الله أشکو من معشر یعیشون جهالا، و یموتون ضلالا، لیس فیهم سلعة أبور من الکتاب اذا تلی حق تلاوته، و لا سلعة أنفق بیعا و لا أغلی ثمنا من الکتاب اذا حرف عن مواضعه، و لا عندهم أنکر من المعروف، و لا أعرف من المنکر"

ادامه ویژگی های گروه دوم

موضوع بحث درسهایی از نهج البلاغه بود، خطبه هفدهم مطرح بود، در این خطبه حضرت فرمودند: مبغوضترین خلایق پیش خدا دو دسته هستند، ویژگی های دسته دوم را بحث می‎کردیم، به اینجا رسیدیم که حضرت می‎فرماید:

"لایحسب العلم فی شئ مما أنکره"

(گمان نمی کند و یا حساب نمی کند علم در جاهایی باشد که او منکر است.)

"لایحسب" اگر از ماده "حسب یحسب" باشد به معنای گمان کردن است؛ و اگر از "حسب یحسب" باشد به معنای حساب کردن و شمردن است.

اینها چون گرفتار بافته های خودشان هستند اصلا توجه به علوم دیگران