آیت‌الله منتظری

پیغمبراکرم (ص) فرمود: "انی تارک فیکم الثقلین ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی، کتاب الله و عترتی أهل بیتی، و انهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض"بحارالانوار، ج 2، ص 100 و 226 و 285 چاپ بیروت؛ صحیح مسلم، کتاب فضائل الصحابة، ج 4، ص 1873؛ و سنن الترمذی، ج 5، ص 663، کتاب المناقب، باب مناقب اهل بیت النبی من دو چیز گرانبها و نفیس در بین شما باقی می‎گذارم که اگر به این دو تمسک کنید هرگز بعد از من گمراه نخواهید شد، یکی کتاب خدا و دیگری عترتم یعنی اهل بیتم، و این دو از یکدیگر جدا نمی شوند تا وارد شوند بر حوض کوثر.

بی گمان حضرت علی (ع) از عترت پیغمبراکرم (ص) بود، وظیفه مردم این بود که بعد از پیغمبراکرم (ص) - صرف نظر از این که امامت و خلافت حق آن حضرت بود - در فقه اسلام و علوم اسلامی دنبال حضرت علی می‎رفتند، سراغ امام حسن و امام حسین می‎رفتند؛ وقتی مردم حضرت علی (ع) را که باب علم پیغمبر(ص) بود رها کردند، عترت پیغمبر(ص) را رها کردند، نتیجه همان می‎شود که حضرت علی (ع) فرموده است: مردمی که صورت آنها صورت انسان است اما جهالی هستند که بویی از انسانیت نبرده اند، دنبال کسانی می‎روند که عالمشان می‎نامند در صورتی که واقعا عالم نیستند، و مجهولاتی را به اسم علم جمع کرده اند.

"بکر فاستکثر من جمع ما قل منه خیر مما کثر"

(با شتاب سراغ یاد گرفتن رفته است اما چیزهایی جمع آوری کرده که کم آنها بهتر از زیاده اش می‎باشد.)

"بکر" از ماده "بکرة" است، یعنی صبح ؛ چون معمولا انسان صبح سراغ کار می‎رود لذا هر کاری که انسان باشتاب سراغش می‎رود عربها می‎گویند "بکر"، حتی اگر در شب هم باشتاب رفته باشد باز می‎گویند "بکر"، مثلا در حدیث دارد: "بکروا بصلاة المغرب"منهاج البراعة، ج 3، ص 249 یعنی به نماز مغرب بشتابید.