و نتیجه اش این میشود که مردم به حال انحراف بمانند.
"و دعاء ضلالة"
(و دعوت کننده مردم به طرف گمراهی است.)
مثلا در اسلام نه جبر است و نه تفویض، بلکه به فرمایش امام صادق (ع) "أمر بین الامرین" است،توحید صدوق، ص 362، حدیث 8 امری بین جبر و تفویض، اما این دسته از گمراه کنندگان مردم را دعوت به فکر جبری میکنند و به عقاید غلط مشغول میدارند.
"فهو فتنة لمن افتتن به"
(پس او آزمایشی است برای کسانی که مورد آزمایش قرار میگیرند.)
"فتنه" یعنی آزمایش، این دسته فتنه هستند یعنی سبب آزمایش میشوند، به خود قیافه تقدس و حق به جانبی میگیرند، مردم به دنبال آنها میافتند و فکر میکنند اینها عالمان به اسلام هستند و هرچه میگویند عین اسلام است.
"ضال عن هدی من کان قبله"
(گمراه است از راه کسانی که قبل از او بودند.)
اگر "هدی" باشد به معنای طریقت است، و اگر "هدی" باشد به معنای هدایت است و هر دو هم صحیح است؛ کسانی که قبل از او بودند، مقصود پیغمبراکرم (ص) و صحابه خاصی است که آشنا به مبانی اسلام بودند. این شخص و یا این دسته گمراه است، مسائل اسلام را نمی داند، خودش چیزهایی ساخته و به اسم اسلام خورد مردم میدهد. معلوم میشود در زمان حضرت علی چنین افکار کجی بوده، همان طور که در زمان ائمه هم بوده است. در زمان حضرت علی (ع) مسائل بدعت و گمراهی شروع شده بود.
"مضل لمن اقتدی به فی حیاته و بعد وفاته"
(گمراه کننده کسانی است که به او اقتدا میکنند، چه در زمان حیاتش و چه بعد از مردنش.)