صفحه ۲۳۵

به علم پیغمبراکرم (ص) بوده شک و تردید نبوده است. بسیاری از کسانی که از پیغمبراکرم (ص) روایت می‎کنند خیلی بعد از حضرت علی (ع) ایمان آورده اند؛ مثلا ابوهریره که این همه اهل سنت از او روایت نقل می‎کنند، سال هفتم هجرت به پیغمبراکرم (ص) ایمان آورده است و سه سال با پیغمبراکرم (ص) بوده است؛ و در بین کسانی هم که از اول ایمان آورده اند، در آن حد که حضرت علی (ع) با پیغمبر(ص) بود و عنایت به علم پیغمبراکرم (ص) داشت دیگران نداشتند.

در این زمان هم می‎بینیم کسانی دور یک آقایی هستند، عده ای به علم آن آقا توجه و عنایت دارند و استفاده علمی بیشتر از او می‎برند، عده ای هم دنبال کار خودشان هستند، وقتی هم بحث علمی پیش می‎آید بلند می‎شوند می‎روند، بی تفاوت هستند؛ در زمان پیامبر هم چنین بود؛ حضرت علی (ع) از کودکی در دامن پیغمبراکرم (ص) بزرگ شده است، و پیامبراکرم می‎فرماید: "أنا مدینة العلم و علی بابها"الغدیر، ج 6، ص 61 من شهر علم هستم و علی درب آن. از باب این که علی (ع) عنایت بر علوم پیامبراکرم (ص) داشتند.

از بسیاری روایات استفاده می‎شود که ائمه (ع) مخصوصا امام صادق (ع) در مواقعی که مسائلی را مطرح می‎کردند و از مسائلی بود که فقهای آن روز قبول نمی کردند، کتابی داشتند به طول هفتاد ذراع که آن را می‎آوردند و می‎فرمودند: "هذا والله خط علی بیده و املاء رسول الله"بحارالانوار، ج 26، ص 18 تا 51 به خدا قسم این کتاب املاء رسول الله است که علی با دست خودش نوشته است؛ علاوه بر عنایتی که حضرت به علوم پیامبر داشت، دارای هوش و استعداد خدادادی و امتیاز ذاتی بود که باعث می‎شد علوم پیامبر را ضبط کند.

بعد از پیغمبراکرم (ص) قاعده اش این بود که حضرت علی (ع) بر فرض که خلیفه

ناوبری کتاب