آیت‌الله منتظری

آنها رها شده باشد، این اسب ها سواران خود را در آتش فرو خواهند برد.

تقوی همچون شتر رام است

"ألا و ان التقوی مطایا ذلل، حمل علیها أهلها، و أعطوا أزمتها، فأوردتهم الجنة"

(آگاه باشید که تقوی همچون شترهای رامی است که زمام و افسار آنها به دست سواران آنها داده شده باشد، و این شتران سواران خود را وارد بهشت می‎کنند.)

"مطایا" جمع "مطیة" است، یعنی شتر. "ذلل" جمع "ذلول" است، یعنی رام. "أزمة" جمع "زمام" است، یعنی افسار و لگام.

تقوی به انسان آرامش می‎دهد، انسان را کنترل می‎کند، خودسرانه پیش رفتن را از او می‎گیرد، و انسان با فکر کار می‎کند، با متانت راه طی می‎کند تا به بهشت برسد.

حضرت در این کلام خود اهل تقوی را تشبیه به کسانی کرده است که سوار بر شتر رام هستند، یعنی شتری که خیلی هموار راه می‎رود و جست وخیز ندارد به طوری که سوار آن اصلا احساس ناراحتی نمی کند، و در اختیار سوار خود است، اگر سوار بخواهد تند برود تند می‎رود و اگر بخواهد آهسته برود آهسته می‎رود، به هر طرف خواست به همان طرف می‎رود و خودسر نیست.

آن کسی اهل تقوی است که بتواند خود را در هنگام شهوت و غضب کنترل کند و نفس او رام باشد، و به قول مثنوی چنین انسانی مرد است:

یعنی مرد آن است که اگر منتهای خشم را پیدا کرد بتواند کظم غیظ کند و خود را کنترل کند، اگر منتهای شهوت جنسی را پیدا کرد و زیباترین زن در پیش او باشد خود را کنترل کند. هر کس این روحیه را داشته باشد مرد است. آن کس که در میدان رزم حریف را به زمین می‎زند ولی در میدان شهوت اسیر شهوت است مرد نیست.

این گفته مثنوی مضمون حدیثی است که از پیغمبراکرم (ص) با سند صحیح نقل