لایبطله شئ" حق گذشته را هیچ چیز باطل نمی کند، قسمت بسیار جالبی است و اشاره به این منطق دارد که در ذهن بعضی ها هست که میگویند: مثلا اگر خانی صد سال قبل زمین های مردم را به زور و به بهانه های مختلف تصاحب کرده و حالا بین فرزندان و نوه هایش به ارث تقسیم شده مشمول مرور زمان شده است و اگر بخواهیم اینها را برگردانیم اوضاع به هم میخورد. حضرت میفرماید: حق هیچ وقت مشمول مرور زمان نمی شود و مرور زمان حق را از بین نمی برد. اگر مثلا صد سال پیش ناصرالدین شاه زمین بیت المال را در تیول علی اصغرخان اتابک قرار داده و حالا به نوه ها و نتیجه هایش رسیده باید به بیت المال برگردد ولو در قباله زنها باشد و یا این که در شهرها پراکنده شده باشد و مثلا به موزه لندن رفته باشد.
مصادره های شرعی
اموال و زمین هایی را که شاه و نزدیکانش و سازمان امنیت تصاحب کرده اند باید به بیت المال برگردد. ظل السلطان پسر ناصرالدین شاه را زمانی به اصفهان فرستادند، او به دهات میرفته و هر دهی که به نظرش خوش میآمده به کدخدا میگفته این ده خیلی خوبی است، کدخدا هم میگفت بله قربان پیش کش، در صورتی که هر قسمتش مال یک بدبخت بیچاره ای بود، مال بیوه زنی یا یتیمی بوده است، میگفتند همه دهات اصفهان متعلق به ظل السلطان است، در صورتی که ظل السلطان نه بیل به زمین زده بود نه کشت و کار کرده و نه تجارتی داشته است، فقط آدم قلدر و زورگویی بوده که با زور دهات و املاک مردم را میگرفته است و بعد که ظل السلطان مرده پسرهای او و بعد هم نوه هایش این دهات را تصاحب کرده اند که اینها ملک ماست ! آیا میتوانیم بگوییم اینها دیگر مشمول گذشت زمان شده ؟ هرگز، تمام اینها باید به صاحبانش برگردند.
حکم اسلام است که اگر صاحبان این اموال معین و مشخص اند به آنان