صفحه ۱۸۵

لایبطله شئ" حق گذشته را هیچ چیز باطل نمی کند، قسمت بسیار جالبی است و اشاره به این منطق دارد که در ذهن بعضی ها هست که می‎گویند: مثلا اگر خانی صد سال قبل زمین های مردم را به زور و به بهانه های مختلف تصاحب کرده و حالا بین فرزندان و نوه هایش به ارث تقسیم شده مشمول مرور زمان شده است و اگر بخواهیم اینها را برگردانیم اوضاع به هم می‎خورد. حضرت می‎فرماید: حق هیچ وقت مشمول مرور زمان نمی شود و مرور زمان حق را از بین نمی برد. اگر مثلا صد سال پیش ناصرالدین شاه زمین بیت المال را در تیول علی اصغرخان اتابک قرار داده و حالا به نوه ها و نتیجه هایش رسیده باید به بیت المال برگردد ولو در قباله زنها باشد و یا این که در شهرها پراکنده شده باشد و مثلا به موزه لندن رفته باشد.

مصادره های شرعی

اموال و زمین هایی را که شاه و نزدیکانش و سازمان امنیت تصاحب کرده اند باید به بیت المال برگردد. ظل السلطان پسر ناصرالدین شاه را زمانی به اصفهان فرستادند، او به دهات می‎رفته و هر دهی که به نظرش خوش می‎آمده به کدخدا می‎گفته این ده خیلی خوبی است، کدخدا هم می‎گفت بله قربان پیش کش، در صورتی که هر قسمتش مال یک بدبخت بیچاره ای بود، مال بیوه زنی یا یتیمی بوده است، می‎گفتند همه دهات اصفهان متعلق به ظل السلطان است، در صورتی که ظل السلطان نه بیل به زمین زده بود نه کشت و کار کرده و نه تجارتی داشته است، فقط آدم قلدر و زورگویی بوده که با زور دهات و املاک مردم را می‎گرفته است و بعد که ظل السلطان مرده پسرهای او و بعد هم نوه هایش این دهات را تصاحب کرده اند که اینها ملک ماست ! آیا می‎توانیم بگوییم اینها دیگر مشمول گذشت زمان شده ؟ هرگز، تمام اینها باید به صاحبانش برگردند.

حکم اسلام است که اگر صاحبان این اموال معین و مشخص اند به آنان

ناوبری کتاب