آیت‌الله منتظری

پیدا می‎شود و همه آن رشته ها پنبه می‎شود، این است که حضرت می‎فرماید:

"و حصدوا الثبور"

(و هلاکت را درو کردند.)

جامعه ای که تخم فساد کشت کرد رشدش هم می‎دهد، فساد جامعه را می‎گیرد، و این جامعه یکدفعه هلاک می‎شود، عوض می‎شود؛ یعنی آن جمعیتی که منشاء این فساد بودند شکست می‎خورند، از بین می‎روند، بنی امیه و بنی عباس با آن همه قدرتی که داشتند رفتند و در زباله دان تاریخ ریخته شدند و تاریخ هم به خوبی از آنها یاد نمی کند. مثلی است معروف که "کل شئ تجاوز عن حده انقلب الی ضده" هر چیزی که از حد خود تجاوز کند منقلب به ضدش می‎شود؛ بنابراین نتیجه کشت فساد، هلاکت و خسران دنیا و آخرت است.

غیر قابل قیاس بودن دیگران با آل محمد

جمله قبلی تقریبا یک جمله معترضه بود و همان گونه که عرض کردم سید رضی قسمت هایی از خطبه را ذکر کرده اند.

حضرت دوباره راجع به فضائل آل پیغمبر صحبت می‎کنند و می‎فرمایند:

"لایقاس بآل محمد(ص) من هذه الامة احد"

(با آل محمد(ص) از این امت احدی مقایسه نمی شود.)

یعنی هیچ کس در این امت هرچند عملش زیاد و مقامش بالا باشد به آل محمد(ص) نمی رسد؛ هیچ یک از علما و دانشمندانی که در زمان امام باقر و امام صادق (ع) بودند، علمشان به امام باقر و امام صادق نمی رسیده.

"و لایسوی بهم من جرت نعمتهم علیه ابدا"

(و مساوی و همردیف با آل محمد(ص) نمی شوند کسانی که نعمت آل محمد همیشه بر آنان جاری است.)