صفحه ۶۳۵

استعمارگران و عوامل آنها سعی دارند ملتها را آلوده به گناه و فساد کنند، برای این که اگر ملت سرگرم فحشا شد عقل دینی و عقل سیاسی خود را از دست می‎دهد، دیگر فکر نمی کند سرمایه کشور به کجا می‎رود، ذخائر کشور به کجا می‎رود، سیاست کشور را چه کسی اداره می‎کند، و تمامی فکرش متمرکز در فساد و فحشا می‎شود و در نتیجه اقتصاد و سیاست چنین ملتی قبضه دست ابرقدرتها و صهیونیستها می‎شود. بعضی گفته اند: مراد حضرت علی (ع) که فرموده: "زرعوا الفجور" مخالفین حضرت و کسانی بوده که در شام حکومت می‎کرده اند، یعنی معاویه و عمال او.

فرمایشات حضرت دارای تشبیه و کنایه و استعاره است، هر چیزی که کشت شود باید آبیاری شود تا رشد کند. خدای تبارک و تعالی چون این عالم را عالم امتحان قرار داده، به بشر مهلت داده است؛ کسانی که مرتکب گناه می‎شوند، فساد و فحشا می‎کنند، خدا همان روز اول به حسابشان نمی رسد، بلکه به آنها مهلت می‎دهد، این مهلت مغرورشان می‎کند، آن وقت به گناه ادامه می‎دهند و آن را توسعه می‎دهند؛ خدا می‎فرماید:(و لایحسبن الذین کفروا انما نملی لهم خیر لانفسهم انما نملی لهم لیزدادوا اثما)سوره آل عمران، آیه 178 کسانی که کافر شدند گمان نکنند که مهلت ما به آنها برایشان خیر است بلکه به آنها مهلت می‎دهیم تا گناهانشان زیادتر بشود.

وقتی آنها در اثر امهال مغرور شدند و دیدند هرچه گناه کردند، هرچه جنایت کردند، کسی مانعشان نشد بلکه کارشان پیشرفت کرد، عده زیادی به آنها ملحق شدند، در اینجا کشتشان رشد می‎کند و به وسیله غرور آبیاری می‎شود، فساد جامعه را می‎گیرد، اما وقت درو کردن که رسید خدای تبارک و تعالی غفلتا به حسابشان می‎رسد، به قول معروف "فواره چون بلند شود سرنگون شود" خیلی که رشد کرد یکدفعه یک انقلاب، یک تحول و یک جهش در جامعه

ناوبری کتاب