استعمارگران و عوامل آنها سعی دارند ملتها را آلوده به گناه و فساد کنند، برای این که اگر ملت سرگرم فحشا شد عقل دینی و عقل سیاسی خود را از دست میدهد، دیگر فکر نمی کند سرمایه کشور به کجا میرود، ذخائر کشور به کجا میرود، سیاست کشور را چه کسی اداره میکند، و تمامی فکرش متمرکز در فساد و فحشا میشود و در نتیجه اقتصاد و سیاست چنین ملتی قبضه دست ابرقدرتها و صهیونیستها میشود. بعضی گفته اند: مراد حضرت علی (ع) که فرموده: "زرعوا الفجور" مخالفین حضرت و کسانی بوده که در شام حکومت میکرده اند، یعنی معاویه و عمال او.
فرمایشات حضرت دارای تشبیه و کنایه و استعاره است، هر چیزی که کشت شود باید آبیاری شود تا رشد کند. خدای تبارک و تعالی چون این عالم را عالم امتحان قرار داده، به بشر مهلت داده است؛ کسانی که مرتکب گناه میشوند، فساد و فحشا میکنند، خدا همان روز اول به حسابشان نمی رسد، بلکه به آنها مهلت میدهد، این مهلت مغرورشان میکند، آن وقت به گناه ادامه میدهند و آن را توسعه میدهند؛ خدا میفرماید:(و لایحسبن الذین کفروا انما نملی لهم خیر لانفسهم انما نملی لهم لیزدادوا اثما)سوره آل عمران، آیه 178 کسانی که کافر شدند گمان نکنند که مهلت ما به آنها برایشان خیر است بلکه به آنها مهلت میدهیم تا گناهانشان زیادتر بشود.
وقتی آنها در اثر امهال مغرور شدند و دیدند هرچه گناه کردند، هرچه جنایت کردند، کسی مانعشان نشد بلکه کارشان پیشرفت کرد، عده زیادی به آنها ملحق شدند، در اینجا کشتشان رشد میکند و به وسیله غرور آبیاری میشود، فساد جامعه را میگیرد، اما وقت درو کردن که رسید خدای تبارک و تعالی غفلتا به حسابشان میرسد، به قول معروف "فواره چون بلند شود سرنگون شود" خیلی که رشد کرد یکدفعه یک انقلاب، یک تحول و یک جهش در جامعه