آیت‌الله منتظری

خطبه 2 (درس 39)

"و الناس فی فتن انجذم فیها حبل الدین، و تزعزعت سواری الیقین، و اختلف النجر، و تشتت الامر، وضاق المخرج، و عمی المصدر، فالهدی خامل، و العمی شامل؛ عصی الرحمن، و نصر الشیطان، و خذل الایمان، فانهارت دعائمه، و تنکرت معالمه، و درست سبله، و عفت شرکه، أطاعوا الشیطان فسلکوا مسالکه، و وردوا مناهله، بهم سارت أعلامه، و قام لواؤه، فی فتن داستهم باخفافها، و وطئتهم بأظلافها، و قامت علی سنابکها، فهم فیها تائهون حائرون جاهلون مفتونون، فی خیر دار، و شر جیران، نومهم سهاد، و کحلهم دموع، بأرض عالمها ملجم، و جاهلها مکرم"

خصوصیات زمان بعثت

"و الناس فی فتن انجذم فیها حبل الدین"

(خداوند پیغمبراکرم (ص) را در حالی فرستاد که مردم در فتنه هایی بودند که ریسمان دین قطع شده بود.)

ظاهر عبارت نهج البلاغه این است که حضرت علی (ع) داستان مردم زمان فرستادن پیغمبراکرم (ص) را می‎خواهد بگوید، بنابراین واو "و الناس..." حالیه است و این جمله مربوط به جملات پیش است؛ ولی بعضی از شارحان نهج البلاغه