آیت‌الله منتظری

کتابند رسول می‎باشند.درباره فرق بین رسول و نبی روایات گوناگونی هست که مرحوم کلینی در کافی برخی از آنها را نقل کرده است، کافی، ج 1، ص 174، حدیث 1 و 2 - و ص 176 و 177، حدیث 1 تا 4؛ و منهاج البراعة، ج 2، ص 153؛ و بحارالانوار، ج 11، ص 54 سپس فرمود: و خدا او را رسول خود قرار داد پیش از آن که او را خلیل و دوست خود قرار دهد. همه انبیا لقب خلیل الله (دوست خدا) را نداشتند. این یک دوستی مخصوصی است که بین حضرت ابراهیم و خدا بوده، حضرت ابراهیم عاشق حق بوده است.

و بعد فرمود: "و ان الله اتخذه خلیلا قبل ان یجعله اماما فلما جمع له الاشیاء قال: (انی جاعلک للناس اماما)" و خدا او را خلیل و دوست خود قرار داد پیش از آن که او را امام قرار دهد، پس هنگامی که همه اشیاء را برای او جمع نمود فرمود: من تو را امام مردم قرار می‎دهم.

لذا حضرت ابراهیم (ع) اول عبد صالح خدا شد بعد از عبودیت نبی شد، سپس رسول شد و بعد از آن خلیل الله شد و سپس به مقام امامت و رهبری رسید.

برتری مقام امامت از رسالت

مقام امامت از مقام رسالت و خلیل الله بودن بالاتر است، ممکن است کسی مقام عالی فرستادگی خداوند را داشته باشد اما مقام امامت را نداشته باشد، امام از طرف خداوند اختیاراتی دارد، رهبری دارد، تسلط دارد و مصالح و مفاسد آنها را در نظر می‎گیرد، راهنمایی می‎کند و مورد دستورات خود قرار می‎دهد.

همه انبیا و رسل مقام امامت را نداشتند؛ قرآن راجع به حضرت ابراهیم می‎فرماید: (و اذ ابتلی ابراهیم ربه بکلمات فاتمهن قال انی جاعلک للناس اماما)سوره بقره، آیه 124 وقتی خدا ابراهیم را به کلمه هایی آزمایش کرد و حضرت ابراهیم از امتحان خوب