صفحه ۶۰۴

الا لیعبدون)سوره ذاریات، آیه 56 جن و انس را خلق نکردم مگر برای این که مرا عبادت و پرستش کنند؛ در تفسیر این آیه از اهل بیت (ع) وارد شده "ای لیعرفون"نور الثقلین، ج 5، ص 132؛ و المیزان، ج 18، ص 390 یعنی مرا خوب بشناسند؛ زیرا وقتی که شناختند، به لوازم شناسایی عمل می‎کنند و راه را طی می‎کنند تا سالک الی الله و سرانجام فانی در حق شوند؛ وقتی که انسان به حق رسید و واصل شد، استعداد این را پیدا می‎کند که دیگران را راهنمایی کند. لذا پیامبراکرم (ص) در درجه اول عبد خداست و بعد رسول خدا، در تشهد نماز هم می‎خوانیم: "و اشهد ان محمدا عبده و رسوله" شهادت می‎دهم که حضرت محمد بنده خدا و فرستاده خداست.

از عبودیت تا امامت

حدیثی راجع به حضرت ابراهیم (ع) وجود دارد که نظیرش در پیامبراکرم (ص) هم هست. مرحوم کلینی در کافی نقل می‎کند:کافی، ج 1، ص 175 عن زید الشحام قال: سمعت ابا عبدالله (ع) یقول: "ان الله تبارک و تعالی اتخذ ابراهیم عبدا قبل ان یتخذه نبیا و ان الله اتخذه نبیا قبل ان یتخذه رسولا و ان الله اتخذه رسولا قبل ان یتخذه خلیلا".

زید شحام می‎گوید: من از حضرت صادق (ع) شنیدم که می‎فرمود: خدا ابراهیم را بنده خودش قرار داد پیش از این که او را نبی قرار دهد؛ یعنی اول در عبودیت خالص و کامل شد بعد استعداد نبوت پیدا کرد، آنگاه فرمود: و خدا ابراهیم را نبی قرار داد قبل از این که او را رسول قرار دهد؛ "نبی" یعنی دارنده خبر و آورنده خبر، "رسول" یعنی فرستاده. انبیا 124 هزار نفرند، اما همه آنها رسول نبودند، بلکه از روایت استفاده می‎شود تنها آنهایی که برای هدایت مردم فرستاده شدند و صاحب

ناوبری کتاب