الا لیعبدون)سوره ذاریات، آیه 56 جن و انس را خلق نکردم مگر برای این که مرا عبادت و پرستش کنند؛ در تفسیر این آیه از اهل بیت (ع) وارد شده "ای لیعرفون"نور الثقلین، ج 5، ص 132؛ و المیزان، ج 18، ص 390 یعنی مرا خوب بشناسند؛ زیرا وقتی که شناختند، به لوازم شناسایی عمل میکنند و راه را طی میکنند تا سالک الی الله و سرانجام فانی در حق شوند؛ وقتی که انسان به حق رسید و واصل شد، استعداد این را پیدا میکند که دیگران را راهنمایی کند. لذا پیامبراکرم (ص) در درجه اول عبد خداست و بعد رسول خدا، در تشهد نماز هم میخوانیم: "و اشهد ان محمدا عبده و رسوله" شهادت میدهم که حضرت محمد بنده خدا و فرستاده خداست.
از عبودیت تا امامت
حدیثی راجع به حضرت ابراهیم (ع) وجود دارد که نظیرش در پیامبراکرم (ص) هم هست. مرحوم کلینی در کافی نقل میکند:کافی، ج 1، ص 175 عن زید الشحام قال: سمعت ابا عبدالله (ع) یقول: "ان الله تبارک و تعالی اتخذ ابراهیم عبدا قبل ان یتخذه نبیا و ان الله اتخذه نبیا قبل ان یتخذه رسولا و ان الله اتخذه رسولا قبل ان یتخذه خلیلا".
زید شحام میگوید: من از حضرت صادق (ع) شنیدم که میفرمود: خدا ابراهیم را بنده خودش قرار داد پیش از این که او را نبی قرار دهد؛ یعنی اول در عبودیت خالص و کامل شد بعد استعداد نبوت پیدا کرد، آنگاه فرمود: و خدا ابراهیم را نبی قرار داد قبل از این که او را رسول قرار دهد؛ "نبی" یعنی دارنده خبر و آورنده خبر، "رسول" یعنی فرستاده. انبیا 124 هزار نفرند، اما همه آنها رسول نبودند، بلکه از روایت استفاده میشود تنها آنهایی که برای هدایت مردم فرستاده شدند و صاحب