آیت‌الله منتظری

بندگی بالاتر نبرد، چنانچه بعضی ها نسبت به خود حضرت علی (ع) غلو کردند، و - نعوذ بالله - مرتبه ای از الوهیت و خدایی را برای آن حضرت قائل شدند؛ آنها باید بدانند که حضرت علی (ع) خودش را تربیت شده پیامبر(ص) می‎داند، در خطبه قاصعه که بزرگترین خطبه نهج البلاغه است حضرت ارتباط خود را با پیامبراکرم (ص) از بچگی تا آخر ذکر می‎کند و خودش را تربیت شده پیامبر(ص) معرفی می‎کند.

بنابراین حضرت امیر(ع) در درجه اول مقام عبودیت پیامبراکرم (ص) را ذکر کرده و بعد مقام رسالت او را؛ تا بفهماند اگر پیامبر به مقام شامخ رسالت رسیده است، ریشه و پایه این مقام، عبودیت و بندگی خداست.

مقام رسالت مقامی نیست که به هر کس داده شود، باید شخص استعداد چنین مقامی را داشته باشد، و آن چیزی که اساس رسالت است همانا مقام عبودیت و بندگی است. پس باید اول به مقام عبودیت و بندگی خدا رسید، نگویید ما همه بنده خدا هستیم، زیرا در واقع ما یاغی های خدا هستیم نه بندگان او؛ بالاترین کمال انسان این است که در عبودیت و بندگی خدا به مقامی برسد که فانی در حق شود، و خودش را در مقابل او هیچ بداند، اگر فانی فی الله شد به بالاترین مقام رسیده و قهرا استعداد این را دارد که خدا او را برای هدایت دیگران بفرستد؛ برای این که او سالک الی الله شده، راه به طرف خدا را خوب طی کرده، پیچ و خم ها و کوره راههایی که ممکن است انسان را به خطر بیندازد همه را بررسی کرده است و چون خودش سالک این راه بوده راه را شناخته است. چنین کسی می‎تواند به دیگران ارائه طریق کند و راه سیر به خدا را به دیگران تعلیم بدهد.

ما در دنیا آمده ایم برای این که کمال پیدا کنیم، از خاک طی مسافت کنیم و به سوی خدا حرکت معنوی کنیم، قرآن فرموده است: (و ما خلقت الجن و الانس